Woordeloos Verhaal

Langzaam glijden mijn vingers
over de toetsen
om de wereld te laten weten
wat ik te zeggen heb

Zomaar praten
lijkt eenvoudig
maar soms is het net
alsof er niets meer is
geen woorden meer
geen letters
om te schrijven wat je wil
omdat ik niet meer weet
wat er te schrijven was

En toch blijven mijn vingers
stug door bewegen
en voel ik me bewogen
omdat ik letters deel
met ieder die dit eens zal lezen
zomaar even tussendoor
of heb je echt
de tijd genomen
om te ontdekken
wat ik schreef?

Soms lijken woorden
zonder inhoud
maar diep van binnen
krijgt het kleur
die vele letters
ze vormen zinnen
om te vertellen
dat je bent

niet alleen maar
om te zijn
maar om te leven
met die ander
die eens de moeite
heeft genomen
deze letters te bewegen
en zo een tekst
achter te laten
als een afdruk
in je geheugen