Een vriendin van me is al jaren bezig met het schrijven van een boek. De werktitel is: Vrouwen komen van Venus en mannen van Relatieplanet. Het onderwerp is daten. En dan volgens mij specifiek daten via internet. Ze lacht zich namelijk helemaal dood als ze voor de zoveelste keer single is en zich maar weer eens inschrijft op deze of gene site. Half voor de fun. Half voor de experience.
Wanneer ik haar vertel over die samenloop van omstandigheden waarbij ik door een keelontsteking opeens twee verschillende dates met twee verschillende mannen per ongeluk op één dag had gepland dan veert ze op. Ze maakt inwendig notities en slurpt mijn verhaal op. Ze vraagt door en zet de ervaring weg onder: “Nog onervaren met internetdaten en daarom in een OEPS! Situatie beland” Met mijn permissie dan wel. Tuurlijk joh. Das honderd jaar geleden, ik was het zowat vergeten.
Als een boer zijn hart verliest en we zijn hoeve via internet opsporen smult ze. Ze wil alles weten. Wat we hebben gedaan, hoe vaak we hebben afgesproken. Waarom ik de boer uiteindelijk niet zag zitten en wat de doorslaggevende factor was in dit verhaal. Dan vraagt ze of ze het mag gebruiken voor haar boek. Want ze heeft nog geen verhaal over een boer.
En die keer dat ik afsprak met een man in Rotterdam die toen verbaasd uitriep: “Er lop’n hier allumaal negers rond! Die heb je bij ons niet heur!” En later maar niet begreep waarom ik een relatie met hem niet zag zitten. “Heb ik je wel eens over mijn familie verteld?”, vraag ik haar. En ik leg haar uit dat ik negen geadopteerde neefjes en nichtjes heb variërend van lichtbruin tot pikzwart. “Dus een heule negerstam! Allumaal negers!”, roep ik verontwaardigd. Ze ligt nog net niet op de vloer van het lachen. En als ze daar mee klaar is dan vertelt ze dat ze het gaat verwerken in het boek. Maar dan zonder die negerstam. Want dat is off topic.
Dus toen ik na jarenlang van de datingmarkt te zijn geweest (das een soort bijwerking van een relatie) mijn eerste schreden weer zette was ze gefascineerd. Op de ochtend voor mijn eerste date viel een van zijn ouders dood neer. Toen die date geen potentie bleek te hebben en ik maanden later met een andere man op date wilde gebeurde hetzelfde. Morbide belangstelling van haar kant, verwondering over dit toeval. Wantrouwen wat met Google zo vervloog. Toen verzuchtte ze: “Jij bent echt zo goed voor mijn boek!”
Tot op de dag van vandaag weet ik niet of dat boek er komt. Maar ik blijf haar blijmoedig input geven. Maar de laatste keer heb ik een voorwaarde gesteld: “Zeg muts! Als je toch de helft van je boek gaat vullen met mijn dating disasters, dan wil ik wel in je bedanklijstje: Met dank aan Pien die zo’n grote inspiratiebron is geweest door een ramp te zijn op het gebied van daten!”
Dat zou ze doen. Ze noteerde het direct in haar mentale notitieblokje …
Wanneer ik haar vertel over die samenloop van omstandigheden waarbij ik door een keelontsteking opeens twee verschillende dates met twee verschillende mannen per ongeluk op één dag had gepland dan veert ze op. Ze maakt inwendig notities en slurpt mijn verhaal op. Ze vraagt door en zet de ervaring weg onder: “Nog onervaren met internetdaten en daarom in een OEPS! Situatie beland” Met mijn permissie dan wel. Tuurlijk joh. Das honderd jaar geleden, ik was het zowat vergeten.
Als een boer zijn hart verliest en we zijn hoeve via internet opsporen smult ze. Ze wil alles weten. Wat we hebben gedaan, hoe vaak we hebben afgesproken. Waarom ik de boer uiteindelijk niet zag zitten en wat de doorslaggevende factor was in dit verhaal. Dan vraagt ze of ze het mag gebruiken voor haar boek. Want ze heeft nog geen verhaal over een boer.
En die keer dat ik afsprak met een man in Rotterdam die toen verbaasd uitriep: “Er lop’n hier allumaal negers rond! Die heb je bij ons niet heur!” En later maar niet begreep waarom ik een relatie met hem niet zag zitten. “Heb ik je wel eens over mijn familie verteld?”, vraag ik haar. En ik leg haar uit dat ik negen geadopteerde neefjes en nichtjes heb variërend van lichtbruin tot pikzwart. “Dus een heule negerstam! Allumaal negers!”, roep ik verontwaardigd. Ze ligt nog net niet op de vloer van het lachen. En als ze daar mee klaar is dan vertelt ze dat ze het gaat verwerken in het boek. Maar dan zonder die negerstam. Want dat is off topic.
Dus toen ik na jarenlang van de datingmarkt te zijn geweest (das een soort bijwerking van een relatie) mijn eerste schreden weer zette was ze gefascineerd. Op de ochtend voor mijn eerste date viel een van zijn ouders dood neer. Toen die date geen potentie bleek te hebben en ik maanden later met een andere man op date wilde gebeurde hetzelfde. Morbide belangstelling van haar kant, verwondering over dit toeval. Wantrouwen wat met Google zo vervloog. Toen verzuchtte ze: “Jij bent echt zo goed voor mijn boek!”
Tot op de dag van vandaag weet ik niet of dat boek er komt. Maar ik blijf haar blijmoedig input geven. Maar de laatste keer heb ik een voorwaarde gesteld: “Zeg muts! Als je toch de helft van je boek gaat vullen met mijn dating disasters, dan wil ik wel in je bedanklijstje: Met dank aan Pien die zo’n grote inspiratiebron is geweest door een ramp te zijn op het gebied van daten!”
Dat zou ze doen. Ze noteerde het direct in haar mentale notitieblokje …
Log in om te reageren.
want jij pikt je mannen toch niet alleen op via Relatieplanet? 
