Ik spaar herinneringen. Als ik dat aan iemand vertel word ik vaak een beetje vreemd aangekeken. Mensen zien als ze op mijn kamer komen een verzameling van allerlei spullen, prullen en kaartjes. Als ze dan vragen wat ik spaar snappen ze het niet meer. Toch is het waar. Ik spaar al heel lang herinneringen. Als ik ergens ben geweest en het heeft veel indruk op me gemaakt, dan neem ik iets mee waardoor ik elke keer als ik het zie weer terug denk aan dat moment. Zo ook deze zomer.
Ik doe al jaren mee met E&R, dat is een gereformeerde organisatie die zich in de zomer bezighoudt met evangelisatie en recreatie. Een ontzettend leuke (en in mijn ogen ook nuttige) besteding van mijn vakantie. Een week lang met jongeren op een camping vertellen over God en praten over God is heerlijk. Aan het begin van de week maakte ik voor elk teamlid een envelopje waar ik de naam van diegene opzette. Veel mensen begrepen het doel van deze postvakjes niet, totdat ik uitlegde dat dit was om je herinneringen in te bewaren. Schrijf eens een leuk briefje aan iemand, complimenteer een ander eens via het postvakje of stop een aansprekende Bijbeltekst in iemands envelopje. Op deze manier ontvang je aan het einde van de week een envelop vol herinneringen.
Op mijn slaapkamer hangt zo’n touwladder van metaal. Veel mensen kennen het wel en gebruiken het als fotoladder. Bij mij heeft het een andere functie. Ik hang mijn herinneringen aan deze ladder. Nare herinneringen, leuke herinneringen, noem het maar op en het hangt aan mijn ladder. Toen ik vanmorgen mijn bed uit kwam viel me op dat de ladder leger was dan de vorige avond. Midden in de nacht waren een aantal van mijn herinneringen op de grond gevallen. Normaal gesproken zou dit geen probleem zijn, je weet immers nog wel ongeveer wat er gebeurd is in je leven, zeker als je die herinnering wilt bewaren. Bij mij is dat alleen een beetje anders. Als ik iets aan mijn ladder hang betekent dit, dat ik het niet meer in mijn hoofd hoef te bewaren. Ik heb dan ook voorwerpen nodig om me dingen te herinneren.
Na een tijdje gezocht te hebben vond ik het weer. Mijn envelopje van vorig jaar was eraf gevallen. Omdat ik het envelopje toch nog in mijn handen had, besloot ik om de briefjes die er in zaten nog eens door te lezen. Ik stuitte op een Bijbeltekst: “Verzamel u geen schatten op aarde.” Dit raakte me diep, want waar ik mee bezig ben is eigenlijk het verzamelen van herinneringen/schatten. Ik wil ze niet kwijt, daarom hang ik ze op. Maar wacht eens even.. Ja! Ik hang ze op! Ik verzamel dus geen schatten op aarde, ik hang mijn schatten tussen hemel en aarde. Een mooie gedachte kwam in me op. Mijn schatten, mijn mooiste herinneringen wil ik niet alleen voor mezelf houden, ik ben God dankbaar dat Hij me dit heeft gegeven. Daarom hang ik nu weer al mijn schatten aan de ladder, omdat ik ze zo op aarde kan bekijken, maar tegelijk zijn ze bereikbaar voor de hemel. Mijn schatten hangen tussen hemel en aarde.
Ik doe al jaren mee met E&R, dat is een gereformeerde organisatie die zich in de zomer bezighoudt met evangelisatie en recreatie. Een ontzettend leuke (en in mijn ogen ook nuttige) besteding van mijn vakantie. Een week lang met jongeren op een camping vertellen over God en praten over God is heerlijk. Aan het begin van de week maakte ik voor elk teamlid een envelopje waar ik de naam van diegene opzette. Veel mensen begrepen het doel van deze postvakjes niet, totdat ik uitlegde dat dit was om je herinneringen in te bewaren. Schrijf eens een leuk briefje aan iemand, complimenteer een ander eens via het postvakje of stop een aansprekende Bijbeltekst in iemands envelopje. Op deze manier ontvang je aan het einde van de week een envelop vol herinneringen.
Op mijn slaapkamer hangt zo’n touwladder van metaal. Veel mensen kennen het wel en gebruiken het als fotoladder. Bij mij heeft het een andere functie. Ik hang mijn herinneringen aan deze ladder. Nare herinneringen, leuke herinneringen, noem het maar op en het hangt aan mijn ladder. Toen ik vanmorgen mijn bed uit kwam viel me op dat de ladder leger was dan de vorige avond. Midden in de nacht waren een aantal van mijn herinneringen op de grond gevallen. Normaal gesproken zou dit geen probleem zijn, je weet immers nog wel ongeveer wat er gebeurd is in je leven, zeker als je die herinnering wilt bewaren. Bij mij is dat alleen een beetje anders. Als ik iets aan mijn ladder hang betekent dit, dat ik het niet meer in mijn hoofd hoef te bewaren. Ik heb dan ook voorwerpen nodig om me dingen te herinneren.
Na een tijdje gezocht te hebben vond ik het weer. Mijn envelopje van vorig jaar was eraf gevallen. Omdat ik het envelopje toch nog in mijn handen had, besloot ik om de briefjes die er in zaten nog eens door te lezen. Ik stuitte op een Bijbeltekst: “Verzamel u geen schatten op aarde.” Dit raakte me diep, want waar ik mee bezig ben is eigenlijk het verzamelen van herinneringen/schatten. Ik wil ze niet kwijt, daarom hang ik ze op. Maar wacht eens even.. Ja! Ik hang ze op! Ik verzamel dus geen schatten op aarde, ik hang mijn schatten tussen hemel en aarde. Een mooie gedachte kwam in me op. Mijn schatten, mijn mooiste herinneringen wil ik niet alleen voor mezelf houden, ik ben God dankbaar dat Hij me dit heeft gegeven. Daarom hang ik nu weer al mijn schatten aan de ladder, omdat ik ze zo op aarde kan bekijken, maar tegelijk zijn ze bereikbaar voor de hemel. Mijn schatten hangen tussen hemel en aarde.
Log in om te reageren.
