Het is wonderlijk hoe mijn hoofd werkt. Op de meest onhandige momenten ben ik mentaal vaak compleet afwezig. Halve colleges, boeiende gesprekken en complete preken trekken voorbij maar ik haak na enkele minuten af. Op weg naar de wondere wereld die dagdromen heet. Hoe vaak heb ik de wereld al niet gered van de ondergang, kleuters gered uit de gracht en vele jongedames tot in het diepst van hun ziel geroerd door mijn alles overheersende zorg én romantiek.
Naast alle sociale handicaps die aan het hebben van deze droomwereld kleven en een sterker wordende roep om toch vooral in de échte wereld te leven, koester ik mijn gedachtenwereld stiekum toch. Ik houd van de rust en het feit dat ik even echt alleen kan zijn. Daarnaast heb ik zo heel af en toe nog weleens een creatief ideetje in mijn overpeinzingen.
Onderstaande tekst schreef ik in mijn hoofd, tijdens een waarschijnlijk zeer boeiende preek, (sorry dominee..)
Waarom is er altijd werk in de kerk
Kan iemand mij dat zeggen
Ik ben nu op het punt dat ik zo langzaam aan merk
Dat ik het af begin te leggen
Zondagochtend zes uur op om stoelen klaar te zetten
Dan snel naar de crèche toe om op de kinderen te letten
Na de dienst de koffie, thee, gebed en pastoraat
Daarna evangeliseren in de Kalverstraat
Je zult het wel begrijpen: zondagavond ben ik moe
Toch kom ik ook doordeweeks aan Stille Tijd niet toe
Maandag ben ik bezig Alpha kring voor te bereiden
Dinsdagavond bid ik voor het Noord-Koreaanse lijden
Maar ook de rest van de week ben ik altijd in de weer
Maar ik mag niet klagen want: ‘je doet het toch voor de Heer?’
Ja, ik zet zelfs mijn vakanties aan de kant
Dan ga ik de conferenties af, in het hele land
Maar welke taak past er bij mijn gaventest?
Ik wil heus wel helpen en ideeën heb ik best!
Zal ik op bezoek gaan bij evangelische nymfomanen,
Of een gebedsgroep starten tegen de muziek van *Ralph van Manen?
*als het maar geen rechtszaak wordt…
Naast alle sociale handicaps die aan het hebben van deze droomwereld kleven en een sterker wordende roep om toch vooral in de échte wereld te leven, koester ik mijn gedachtenwereld stiekum toch. Ik houd van de rust en het feit dat ik even echt alleen kan zijn. Daarnaast heb ik zo heel af en toe nog weleens een creatief ideetje in mijn overpeinzingen.
Onderstaande tekst schreef ik in mijn hoofd, tijdens een waarschijnlijk zeer boeiende preek, (sorry dominee..)
Waarom is er altijd werk in de kerk
Kan iemand mij dat zeggen
Ik ben nu op het punt dat ik zo langzaam aan merk
Dat ik het af begin te leggen
Zondagochtend zes uur op om stoelen klaar te zetten
Dan snel naar de crèche toe om op de kinderen te letten
Na de dienst de koffie, thee, gebed en pastoraat
Daarna evangeliseren in de Kalverstraat
Je zult het wel begrijpen: zondagavond ben ik moe
Toch kom ik ook doordeweeks aan Stille Tijd niet toe
Maandag ben ik bezig Alpha kring voor te bereiden
Dinsdagavond bid ik voor het Noord-Koreaanse lijden
Maar ook de rest van de week ben ik altijd in de weer
Maar ik mag niet klagen want: ‘je doet het toch voor de Heer?’
Ja, ik zet zelfs mijn vakanties aan de kant
Dan ga ik de conferenties af, in het hele land
Maar welke taak past er bij mijn gaventest?
Ik wil heus wel helpen en ideeën heb ik best!
Zal ik op bezoek gaan bij evangelische nymfomanen,
Of een gebedsgroep starten tegen de muziek van *Ralph van Manen?
*als het maar geen rechtszaak wordt…
Log in om te reageren.
