Voetbal is één van de mooiste sporten die er bestaan. Tenminste, als je er gevoel voor hebt en, niet onbelangrijk, ook de regels een beetje begrijpt. De klassieke grap dat vrouwen niet weten wat buitenspel is, is vaak wel tekenend voor hun voorliefde voor andere sporten of activiteiten. Voetbal
kan echter ook heel functioneel zijn.
Dat ontdekte ik afgelopen weekend tijdens een wijkproject, waarin wij een
voetbaltoernooi organiseerden. Maar liefst 70 jongeren schreven zich in en een prachtig evenement was geboren. Tussendoor had ik tijd om met mijn team te praten over voetbal, geloof en andere dagelijkse zaken. Daarin werd ook de opstelling uitvoerig besproken en kwam naar voren dat er één sterspeler aanwezig was. Hij mocht altijd spelen en daarnaast moest hij ook maar de aanvoerder van het team worden.
De reden waarom liet zich raden. Patrick was nou eenmaal de beste voetballer, was altijd beslissend en hielp andere spelers wanneer zij fouten maakten. Daarnaast wilden de andere spelers ooit net zo goed worden als Patrick en net als hem later profvoetballer worden. Het deed mij sterk denken aan Jezus. Jezus was hét voorbeeld voor ons als christenen. Hij liet zien hoe wij anderen lief moet hebben, zorg moeten dragen voor onze naasten en ons leven in dienen te richten. Jezus als aanvoerder!
Voor de medespelers was het logisch dat Patrick als beste speler ook aanvoerder van het team werd. Voor mij was het een verkapte getuigenis van jongens in de leeftijd van 10 tot 12 jaar. We hadden er 's ochtends om gebeden. Of de Geest ook aanwezig mocht zijn tijdens het toernooi. De Geest liet zich regelmatig zien. In het mooie weer, in ons eigen begeleidingsteam, maar ook in de openheid en eerlijkheid van die kleine jongens. Met Jezus als aanvoerder. Ons grote voorbeeld.
kan echter ook heel functioneel zijn.
Dat ontdekte ik afgelopen weekend tijdens een wijkproject, waarin wij een
voetbaltoernooi organiseerden. Maar liefst 70 jongeren schreven zich in en een prachtig evenement was geboren. Tussendoor had ik tijd om met mijn team te praten over voetbal, geloof en andere dagelijkse zaken. Daarin werd ook de opstelling uitvoerig besproken en kwam naar voren dat er één sterspeler aanwezig was. Hij mocht altijd spelen en daarnaast moest hij ook maar de aanvoerder van het team worden.
De reden waarom liet zich raden. Patrick was nou eenmaal de beste voetballer, was altijd beslissend en hielp andere spelers wanneer zij fouten maakten. Daarnaast wilden de andere spelers ooit net zo goed worden als Patrick en net als hem later profvoetballer worden. Het deed mij sterk denken aan Jezus. Jezus was hét voorbeeld voor ons als christenen. Hij liet zien hoe wij anderen lief moet hebben, zorg moeten dragen voor onze naasten en ons leven in dienen te richten. Jezus als aanvoerder!
Voor de medespelers was het logisch dat Patrick als beste speler ook aanvoerder van het team werd. Voor mij was het een verkapte getuigenis van jongens in de leeftijd van 10 tot 12 jaar. We hadden er 's ochtends om gebeden. Of de Geest ook aanwezig mocht zijn tijdens het toernooi. De Geest liet zich regelmatig zien. In het mooie weer, in ons eigen begeleidingsteam, maar ook in de openheid en eerlijkheid van die kleine jongens. Met Jezus als aanvoerder. Ons grote voorbeeld.
Log in om te reageren.
