Het overkomt me regelmatig. Middenin een betoog van iemand kan ik volledig afhaken. Alsof mijn hersencellen denken: 'Waar gáát dit over?', en vervolgens besluiten om met heel andere denkprocessen bezig te gaan. Ondertussen hoor ik nog wel, maar luister ik niet echt meer naar wat er gezegd wordt. Ook al gebruikt iemand nog zulke mooie woorden.
Politici hebben daar een handje van. Ze bezigen prachtig taalgebruik, maar als je echt gaat luisteren naar wat ze nu eigenlijk zeggen, dan blijft er maar weinig over. De Amerikaanse presidentskandidaten hebben aan mij dan ook een slechte toehoorder. Maar goed dat ik niet hoef te gaan stemmen komende week.
Geen woorden, maar daden, is wat mij betreft het motto. Van de pleidooien van politici ben ik dan ook niet snel onder de indruk. Eerst zien, dan geloven. Verrast ben ik door het ogenschijnlijk daadkrachtig optreden van Wouter Bos in de huidige kredietcrisis. Als spreker staat hij erom bekend een draaikont te zijn. Als crisismanager lijkt hij beter uit de verf te komen. Al blijf ik me afvragen wat hij precies bedoelde met zijn commentaar op het faillissement van de IJslandse spaarbank Icesave: “Mensen krijgen hoe dan ook hun geld terug. Of het nu linksom of rechtsom gaat.” En hoe en wanneer gaat dat dan precies gebeuren, meneer Bos?
Echt mooie woorden komen in geschreven taal beter tot hun recht, want dat is minder vluchtig. Wat dat betreft, ben ik een taalfreak. Ik kan soms al lezend even blijven hangen in een woord of zinsconstructie. Gewoon omdat ik het zo mooi vind. Bijvoorbeeld bij woorden die precies de lading dekken waar ze voor staan. Denk aan: internetdetective, langzaamaanacties, bagagebanddans, filmfestival, feestbuffet.
Er zijn ook woorden die raar worden als je er wat langer naar kijkt. Woorden waarvan je je opeens afvraagt waar ze vandaan komen en hoe ze in hemelsnaam hun betekenis hebben gekregen. Bij nader inzien vind ik woorden als: handtekening, zwalken, aanraden en ondernemen best een beetje raar.
Soms zijn woorden mooier dan hetgeen erachter schuil gaat. Zo las ik laatst dat groene stroom elektriciteit is die wordt opgewekt uit windenergie, zonne-energie, aardwarmte, waterkracht of biomassa. Dat laatste is volgens mij gewoon een eufemisme voor stront. Volgens een vriendin, die biologe is, kan het ook om ander organisch materiaal gaan. Dan nog vind ik dat biomassa stukken mooier klinkt dan rottend groenafval. Of niet soms?
Maar goed, terug naar de titel van deze column. De afgelopen maanden hebben bezoekers van Funky Fish op deze plek kunnen genieten van heel veel mooie woorden, geschreven door een beginnend en groeiend team van columnisten. De eerste column verscheen hier zo’n vier maanden geleden. Inmiddels is de honderdste column zo goed als geschreven. Namens het team kan ik zeggen dat wij hebben genoten van al die woorden. We hopen dat dat ook geldt voor onze lezers. Wat ons betreft, gaan hier namelijk nog veel meer mooie woorden volgen.
Politici hebben daar een handje van. Ze bezigen prachtig taalgebruik, maar als je echt gaat luisteren naar wat ze nu eigenlijk zeggen, dan blijft er maar weinig over. De Amerikaanse presidentskandidaten hebben aan mij dan ook een slechte toehoorder. Maar goed dat ik niet hoef te gaan stemmen komende week.
Geen woorden, maar daden, is wat mij betreft het motto. Van de pleidooien van politici ben ik dan ook niet snel onder de indruk. Eerst zien, dan geloven. Verrast ben ik door het ogenschijnlijk daadkrachtig optreden van Wouter Bos in de huidige kredietcrisis. Als spreker staat hij erom bekend een draaikont te zijn. Als crisismanager lijkt hij beter uit de verf te komen. Al blijf ik me afvragen wat hij precies bedoelde met zijn commentaar op het faillissement van de IJslandse spaarbank Icesave: “Mensen krijgen hoe dan ook hun geld terug. Of het nu linksom of rechtsom gaat.” En hoe en wanneer gaat dat dan precies gebeuren, meneer Bos?
Echt mooie woorden komen in geschreven taal beter tot hun recht, want dat is minder vluchtig. Wat dat betreft, ben ik een taalfreak. Ik kan soms al lezend even blijven hangen in een woord of zinsconstructie. Gewoon omdat ik het zo mooi vind. Bijvoorbeeld bij woorden die precies de lading dekken waar ze voor staan. Denk aan: internetdetective, langzaamaanacties, bagagebanddans, filmfestival, feestbuffet.
Er zijn ook woorden die raar worden als je er wat langer naar kijkt. Woorden waarvan je je opeens afvraagt waar ze vandaan komen en hoe ze in hemelsnaam hun betekenis hebben gekregen. Bij nader inzien vind ik woorden als: handtekening, zwalken, aanraden en ondernemen best een beetje raar.
Soms zijn woorden mooier dan hetgeen erachter schuil gaat. Zo las ik laatst dat groene stroom elektriciteit is die wordt opgewekt uit windenergie, zonne-energie, aardwarmte, waterkracht of biomassa. Dat laatste is volgens mij gewoon een eufemisme voor stront. Volgens een vriendin, die biologe is, kan het ook om ander organisch materiaal gaan. Dan nog vind ik dat biomassa stukken mooier klinkt dan rottend groenafval. Of niet soms?
Maar goed, terug naar de titel van deze column. De afgelopen maanden hebben bezoekers van Funky Fish op deze plek kunnen genieten van heel veel mooie woorden, geschreven door een beginnend en groeiend team van columnisten. De eerste column verscheen hier zo’n vier maanden geleden. Inmiddels is de honderdste column zo goed als geschreven. Namens het team kan ik zeggen dat wij hebben genoten van al die woorden. We hopen dat dat ook geldt voor onze lezers. Wat ons betreft, gaan hier namelijk nog veel meer mooie woorden volgen.
Log in om te reageren.
