Hee jullie. Ja, jullie aan die aftandse tafeltjes. Sssst, niks zeggen, dan merkt de docent wiskunde niet dat ik jullie dit spiekbriefje schrijf. Want eigenlijk mag ik alleen streng kijken naar jullie piekerende hoofden, of rondom jullie ijsberen, handen op de rug, als een soort gevangenisbewaarder. Maar momenteel voelt 't voor jullie alsof het hele voortbestaan van het universum afhangt (de apocalyps van 21 Mei, en dan erger) van 't antwoord op vraag 5B van dit wiskunde-examen. En die weet je nu net niet. Vandaar dit spiekbriefje.
Want het eindexamen, da's het allerzwaarste topje van de piramide bekend als de middelbare school. Daarmee vliegt of ontploft je leven. De klapper op de vuurpijl of een uitsissend sterretje. De tijd hiervoor? Precies zo: op de middelbare school voelt alles niet eens "erg belangrijk" maar Het Allerbelangrijkste Sinds de Schepping Van De Aardkloot. Bij welk groepje je hoort. Wie met wie heeft. Wie er cool is en wie net niet. (Okee, alles behalve 't huiswerk dan.) Hoe dat komt? Nou ja, na die tijd ben je dood. Of is het tenminste tijd voor een enkeltje bejaardentehuis. Misschien nog wat studententijd ertussen, maar daarna is 't Game Over. De avond voordat ik 18 werd dacht ik "waaah, ik word heel oud nu! Ik had iedere avond uit moeten gaan ipv braaf mijn huiswerk te maken."
Maar...lieve mensen aan die versleten tafeltjes in deze claustrofobische gymzaal (waar je van die blauwe plastic slofjes over je schoenen moet dragen, alsof het CSE nog niet erg genoeg is), als bijlage bij 't opgaveboekje, 1 ding: je leven houdt niet opeens patsboem op na 't eindexamen, je stort niet in een bodemloze afgrond wanneer je zakt of slaagt. En mijn leven is ook niet voorbij nu ik over 3 weken 26 wordt (de horror! De horror!). En 't Ware Grootse Leven begint ook niet bij welk willekeurig getal. Om ff heel prekerig te doen (domineesdochter hè?) het Ware Grootse Leven begint nu. En nu. En nu. En elke dag, of je nu zeventien bent of zeventig, is belangrijk, want die dag is uniek! En bovendien een kans om te genieten. (En te lachen om jezelf, bijvoorbeeld dat ik er nu in slaag een kleverig snoeppapiertje in m'n haar verstrikt te krijgen.)
Oh. Je dacht dat dit spiekbriefje je 't antwoord op vraag 5B zou geven...ja doei. Ik snap zelf ook nul komma nul nul niks van wiskunde!
Want het eindexamen, da's het allerzwaarste topje van de piramide bekend als de middelbare school. Daarmee vliegt of ontploft je leven. De klapper op de vuurpijl of een uitsissend sterretje. De tijd hiervoor? Precies zo: op de middelbare school voelt alles niet eens "erg belangrijk" maar Het Allerbelangrijkste Sinds de Schepping Van De Aardkloot. Bij welk groepje je hoort. Wie met wie heeft. Wie er cool is en wie net niet. (Okee, alles behalve 't huiswerk dan.) Hoe dat komt? Nou ja, na die tijd ben je dood. Of is het tenminste tijd voor een enkeltje bejaardentehuis. Misschien nog wat studententijd ertussen, maar daarna is 't Game Over. De avond voordat ik 18 werd dacht ik "waaah, ik word heel oud nu! Ik had iedere avond uit moeten gaan ipv braaf mijn huiswerk te maken."
Maar...lieve mensen aan die versleten tafeltjes in deze claustrofobische gymzaal (waar je van die blauwe plastic slofjes over je schoenen moet dragen, alsof het CSE nog niet erg genoeg is), als bijlage bij 't opgaveboekje, 1 ding: je leven houdt niet opeens patsboem op na 't eindexamen, je stort niet in een bodemloze afgrond wanneer je zakt of slaagt. En mijn leven is ook niet voorbij nu ik over 3 weken 26 wordt (de horror! De horror!). En 't Ware Grootse Leven begint ook niet bij welk willekeurig getal. Om ff heel prekerig te doen (domineesdochter hè?) het Ware Grootse Leven begint nu. En nu. En nu. En elke dag, of je nu zeventien bent of zeventig, is belangrijk, want die dag is uniek! En bovendien een kans om te genieten. (En te lachen om jezelf, bijvoorbeeld dat ik er nu in slaag een kleverig snoeppapiertje in m'n haar verstrikt te krijgen.)
Oh. Je dacht dat dit spiekbriefje je 't antwoord op vraag 5B zou geven...ja doei. Ik snap zelf ook nul komma nul nul niks van wiskunde!
Log in om te reageren.
