De Stilte Die Mij Riep, Reis naar Mijn Eigen Ritme

De wereld bleef maar draaien, maar onder mijn voeten voelde de grond plotseling zacht, alsof ik wegzakte. Stilgezet. Niet door een muur of een lawine, maar door een simpele, onontkoombare vraag die als een zachte mist om me heen hing: "Wie ben ik, als ik even niets doe, niets presteer, niets betekén voor een ander?"

Het was alsof het leven me fluisterend tot halt riep, neerzette op een bankje aan de rand van een drukke snelweg. Rust? Een vreemd land. Geduld? Geen aangeboren talent, maar een spier die pijnlijk moest worden getraind. Dag na dag.

Ik noemde het 'volhouden'. Verdragen. De ongemakkelijke stilte, de jeuk om iets te doen, de schuld als ik 'nee' moest zeggen. "Nee" tegen een extra taak, "nee" tegen een afspraak die al energie kostte voor hij begon.

Dat "nee" voelde als een steen in mijn maag. Verraad? Aan wie? Aan het beeld van de altijd beschikbare, de pleaser, de volhouder tot het bittere eind?

Toen herinnerde ik me een zin, een anker dat ik begon te bouwen: "Elke 'nee' tegen wat mij leegzuigt, is een heldere 'ja' tegen mijn eigen essentie." Ik raakte zachtjes mijn pols aan als ik het dacht. Dit ben ik. Dit kies ik.

Mijn bankje aan de rand werd een observatiepost. Ik keek naar het leven dat voorbij raasde. Welke taken gaven me een vonk, in plaats van een zucht?

Welke mensen voelden als zon op mijn huid, niet als een koude tocht? Het was alsof ik een innerlijke bril opzette, een NLP-visualisatie: stel je voor dat elke activiteit, elke persoon, een kleur heeft. Fel geel voor energie, grauw grijs voor uitputting.

Plots werd het kristalhelder. "Nee" zeggen tegen dat grijze vergaderverzoek? Niet egoïstisch. Overleven. "Nee" tegen die vriendschap die alleen nam? Een daad van zelfliefde, hoe onwennig ook.

De oude afspraken met mezelf waren verbroken. Ik schreef nieuwe in mijn hart, met de kracht van een NLP-reframe:

"Ik geef wat ik kan missen, nooit wat ik nodig heb."
De oude versie: "Geef tot het op is." Reframe: "Overvloed begint bij zelfbehoud."

"Mijn ja is oprecht. Mijn nee is duidelijk."
Geen ruimte meer voor "misschien" of "ik probeer". Helderheid is vriendelijkheid - vooral voor mezelf.
"Ik hoef niet te pleasen om waardevol te zijn. Mijn bestaan is genoeg."

Dit was de zwaarste. Het betekende loslaten dat mijn waarde afhing van mijn nut.

Er kwam een dag, een test. De telefoon zoemde. Een dierbaar persoon, in nood. Mijn oude reflex schoot tevoorschijn: Spring op! Los op! Geef alles! Ik voelde de beklemming op mijn borst. Toen voelde ik de zachte druk op mijn pols. Dit ben ik.

Ik ademde diep. "Ik hoor je pijn," zei ik, mijn stem verrassend rustig. "Ik ben er voor je. Ik kan nu niet fysiek komen, maar ik luister. Vanavond bel ik terug, met volle aandacht."

Het was geen afwijzing. Het was een gezonde ja. "Mijn beschikbaarheid heeft grenzen; mijn liefde niet." De lucht leek helderder toen ik ophing. Geen schuld. Enkel opluchting.

Soms struikel ik. Een oude verplichting sluipt binnen. Ik zeg ja tegen iets dat grijs is, alleen omdat het 'hoort'.

Maar ik herstel sneller. Ik herinner me: Stilvallen is geen falen. Het is feedback. Een signaal om mijn innerlijke kompas opnieuw af te stemmen.

Ik keer terug naar mijn bankje. Niet aan de rand van de snelweg, maar in mijn eigen innerlijke tuin. Hier, in de stilte, vraag ik mezelf met een NLP-meta-model vraag: "Wat heb ik nu specifiek nodig om me gevoed te voelen?" Soms is het vijf minuten ademhalen. Soms een wandeling. Soms gewoon... zijn.

Het leven dat bij mij past, ontvouwt zich niet met grote gebaren. Het groeit in de dagelijkse keuzes. Het juiste tempo. Het heilige "nee". Het oprechte "ja". Het beschermen van mijn rust als een kostbare schat.

Ik ben niet langer stilgezet. Ik heb de stilte omarmd als mijn thuis. Hier, in dit zelfgekozen rustpunt,
adem ik. Ik ben. En dat is de grootste prestatie: niet rennen, maar wortelen. Niet geven tot ik leeg ben, maar stromen vanuit overvloed.

En als ik twijfel, fluister ik:
"Het mooiste 'ja' dat ik ooit zei, klonk eerst als 'nee' tegen de wereld... en 'ja' tegen mijn ziel."

Een verhaal met daarin wat NLP elementen verwerkt. Dit zijn helpende gedachten en veranderingen van overtuigen die je hebt waarbij je met een bepaalde techniek werkt.