Marktplaats, ook een plek van ontmoeten?

Mara’s vingers zweefden boven het toetsenbord, terwijl de regen tegen het raam tikte. Op het scherm: Marktplaats. Een vaas te koop, een oude fiets, een stapel boeken. "Zo banaal," dacht ze, "en toch voelt dit als een kathedraal van kwetsbaarheid." Ieder berichtje was een kleine daad van vertrouwen. Alsof je je ziel te koop aanbood tussen tweedehands spullen.

Ze typte: "Interesse in uw boek. Vriendschappelijke prijs?"

Het was haar schild. Vriendschap. Veilig. Geen diepe dalen, geen hoge torens die konden instorten. In haar jeugd lagen die torens al in puin – relaties gescheurd door onbegrip, woorden als messen, stiltes die groeiden tot onoverbrugbare kloven. "Onherstelbare breuken," fluisterde ze. De scherven waren weggeveegd, maar de vloer bleef oneffen. Je kon erover struikelen in stilte.

Toch glimlachte ze. Elke ochtend voelde ze het weer: die genade. Als een warme deken op een koude dag. "Niet omdat ik perfect ben," dacht ze, "maar omdat ik geliefd bén." Het was een dagelijkse bevrijding. Alsof God tegen haar zei: "Je mag opnieuw beginnen. Niet achteruit, maar vooruit. Steen voor steen."

Er verscheen een antwoord:
"Het boek is van u. Graag een kop koffie erbij? Puur vriendschappelijk 😊"
Mara’s adem stokte. Zo simpel, zo licht. Maar haar hart bonsde. Te open, berispte ze zichzelf. Waarom voel ik me zo gezien door een vreemde?

Ze keek naar de regendruppels op het raam. Elk een wereld op zich, samen een stromend geheel. Zo was Hij ook: een God van verbinding. Drie-eenheid. Altijd relatie. Daarom deed dit ertoe – dit kleine gebaar, dit voorzichtige contact. Niet omdat het een nieuw paleis zou bouwen, maar omdat het een tent was. Tijdelijk. Beschermend. Genoeg voor nu.

"Ik kijk wel," mompelde ze, en typte: "Doe maar. Koffie kent geen breuken."
Het verleden bleef waar het was – een landschap vol gaten. Maar hier, nu, in deze regen, was er genade. En dat maakte haar licht. Niet heel, maar blij.

Staan we hier op de site open voor een spontane ontmoeting? Of hebben we tal van scripts en overtuigingen die ons weerhouden van elke uitnodiging om een ander te leren kennen?