Voor wie zich ongezien voelt.

Voor wie zich ongezien voelt: jij bent niet alleen

Er zijn momenten dat je je openstelt – echt openstelt – en toch niets terugkrijgt.

Je deelt je verhaal, je pijn, je hoop… en de stilte aan de andere kant snijdt dieper dan woorden ooit kunnen.

Soms lijkt het alsof de wereld alleen aandacht heeft voor de sterke, mooie, ‘gemakkelijke’ mensen.

Alsof je pas mee mag doen als je geen rugzak hebt, altijd lacht, en je kwetsbaarheid netjes verstopt.

Als jij je hierin herkent: Deze blog is voor jou.

Voor iedereen die zich afvraagt of er nog plek is voor mensen die niet voldoen aan het plaatje, maar wél echt zijn. Jij bent niet “teveel” – je bent een mens

Misschien heb je veel meegemaakt. Een moeilijke jeugd. Gezondheidsproblemen. Relatiebreuken. Diagnoses die laat kwamen. Verhuizingen. Afwijzing na afwijzing. En toch sta je er nog.

Laat me dit helder zeggen:
Dat jij nog leeft, nog voelt, nog hoopt – dat is geen zwakte. Dat is kracht.

Geen oppervlakkige, opgepompte kracht. Maar echte, doorleefde, tere kracht.

Wat mensen soms afdoen als een “rugzakje” is in werkelijkheid:
Een levensverhaal.
Een getuigenis van overleven.
Een schat aan levenservaring die niet altijd zichtbaar is – maar des te waardevoller.

Het doet pijn als je niet wordt gezien

Afwijzing blijft pijn doen, ook als je het snapt, ook als je "het een plek probeert te geven."

Het doet pijn als mensen alleen naar je buitenkant kijken, of afhaken zodra je open bent over je verleden, je kwetsbaarheid, je strijd.

En ja – misschien doet het nog meer pijn als dat gebeurt op plekken waar je liefde en veiligheid hoopte te vinden
.Zoals op een christelijk datingplatform. Of in een geloofsgemeenschap.

Want ergens dacht je: “Als het ergens om het hart moet gaan, dan toch hier?”
En als zelfs daar je verhaal te groot lijkt, je eerlijkheid te confronterend, of je buitenkant niet aantrekkelijk genoeg – dan vraag je je af: “Waar hoor ik dan nog thuis?”

Jij bent precies goed zoals je bent Je hoeft niet kleiner te zijn dan je verhaal.

Je hoeft je kracht niet te verstoppen, en je breekbaarheid al helemaal niet.
God zoekt geen perfecte mensen. Hij zoekt eerlijke harten.
Jezus trok op met mensen met littekens, verleden, chaos, én geloof.
Dat is de gemeenschap waarin jij thuishoort.

Een wereld die alleen plaats maakt voor de "lichte bagage" mist de rijkdom van echte diepte.
Laten we stoppen met doen alsof kwetsbaarheid iets is om te vermijden.
Jouw eerlijkheid is geen zwakte, maar een uitnodiging tot echte ontmoeting.

Voor jou die blijft hopen

Misschien ben je moe van hopen.
Moe van profielen invullen, gesprekken die doodlopen, je verhaal delen en niets terugkrijgen.

Dan wil ik je iets meegeven:
Je verlangen naar liefde is legitiem.
Je roep om gezien te worden is heilig.

En je behoefte aan veiligheid, nabijheid, oprechtheid — die is door God zelf in je hart gelegd.
Jij bent niet te complex. Niet te gevoelig. Niet te beschadigd.
Je bent een mens. En jouw verhaal doet ertoe.

Mijn hand naar jou
Als je dit leest en denkt: “Dit ben ik.”
Dan wil ik zeggen: ik zie je. Ik herken het.
En ik wil je uitnodigen om je verhaal te blijven delen. Niet omdat het makkelijk is. Maar omdat er ergens iemand is die precies dat verhaal nodig heeft om zelf weer moed te vinden.

En voor jou die denkt dat niemand je echt begrijpt:
Misschien is dit jouw teken dat je niet alleen bent."De HEER is nabij de gebrokenen van hart, Hij redt wie verslagen is van geest."

– Psalm 34:19
Wees zacht voor jezelf.
Wees trouw aan je verlangen.

En durf te blijven geloven in liefde die dieper gaat dan het oppervlak.Je bent welkom met alles wat je bent.
Juist met je littekens.
Juist met je hoop.
Juist met je verhaal.

(reactie op een blog van iemand die zich niet gezien voelt)