Jij bent uniek

Vaak begin ik vanuit een bepaald idee te schrijven, vanochtend weet ik het nog niet. Misschien wel over mijn passies, over een wonder dat ik meemaakte de vorige week, of anders over de rust van een weekend weg of over het schrijven dat ik zo graag doe. Er zijn veel dingen die zich aandienen maar tegelijk ook even niets.

In mijn vorige blog schreef ik terugkijkend naar de afgelopen 4 en halve maand over waar ik doorheen was gegaan. Dat besprak ik de voorbije week met verschillende mensen uit mijn netwerk, maar ook in mijn werk met cliënten kon het de voorbije week dienen als verhaal over reflectie dat zo nu en dan ook voor hen handig kan zijn.

En nu ben ik op een dag weg met het gezin van mijn vriendin, even de rust van een plek in het groen. Even alleen nu ook, dat wat ik ook zo nodig heb. Ik vaar wel bij de reuring van gezelschap en de verbondenheid als ook de rust van het alleen zijn en te reflecteren en te beschouwen. Ik heb het beiden nodig. Heerlijk. En vanochtend is ieder even zijns weegs en zit ik hier te schrijven. We zagen vanochtend zelfs een eekhoorn op de tuintafel kruimels opsnuffelen. Zo bosachtig is het hier dus.

Dus eigenlijk meer de rust vandaag dan de grote passies, terwijl het boek van mijn favoriete schrijver die die passies aanwakkert ook hier naast me ligt. Ik realiseer me dan eens te meer hoe anders ik ben. Ik denk dat ik met heel weinig tevreden kan zijn. De rust om mij heen, een Ipad om te schrijven, een gemakkelijke stoel, een kop koffie, een boek en stilte. Misschien best veel om voor elkaar te krijgen in de drukte die er vaak om onze levens in de Randstad heen is, maar ik mag zeggen ik heb dat best voor elkaar thuis. En wat voor de één misschien niet zoveel voorstelt, kan voor de ander erg veel met rijkdom te maken hebben. En daar kom ik op het onderwerp waar ik nu even bij stil wil staan: uniek zijn (identiteit).

Steeds vaker realiseer ik mij dat ieder mens zo uniek is. En steeds vaker ook de laatste tijd realiseer ik mij dat naast de ander gaan staan zo heel belangrijk is. Dat ik ondanks het verschillend zijn met de ander de ander niet veroordeel om wie hij/ zij is. Dat heeft grotendeels zijn oorsprong in wat ik leer in mijn werk met cliënten in de GGZ, maar ook in mijn privé en juist in mijn geloof leer ik dat het oordeel over mensen niet aan mij is. En wat hoor ik vaak het oordeel van mensen doorklinken in allerlei kwesties welke zij zich vaak door de buitenwereld laten opdringen. En dan met name het nieuws. Ik probeer mij daarbuiten te houden met het volgende argument: God is in Zijn almacht zo ontzettend veel groter dan ik kan bedenken met mijn wijsheid en kennis. Vandaar dat afgestemd zijn op de Heilige Geest en de wijsheid die bij Hem is zo’n grote nieuwe uitdaging kan zijn voor mensen die gewend zijn zelf het roer in handen te nemen. En daar hoor ik ook vaak bij, bij die eigen-wijzen.

‘Jij bent uniek, en jouw gevoel klopt’, geef ik vaak terug aan mijn cliënten. Heel vaak zijn ze ontkend in wie ze waren, wat ze voelden en dachten. En hoe mooi is het dan als er iemand je erkent in je gevoelens, je gedachten er mogen zijn zonder oordeel. Juist die ‘verboden’ gedachten in het licht brengen kan een belangrijke stap zijn in het ontdekken wie je bent, jij als uniek persoon.

Ik geloof ook steeds meer dat God mensen niet alleen heel uniek heeft gemaakt maar Hij ze met al hun verschillen ook unieke gaven geeft. Daar las ik in het boek van Jamie Buckingham ‘waar arenden zweven’, iets moois in. Hij schrijft hoe hij zag dat er van veel mensen als bijvoorbeeld predikanten een veelzijdigheid gevraagd wordt die de mensen die dat ambt bekleden niet eigen is: kunnen leiden, herder kunnen zijn, pastoraat, preken, evangeliseren, profeteren. Er kleven veel verantwoordelijkheden aan het ambt tot het moment dat deze man of vrouw ziet waar hij toe geroepen is en de kracht heeft te erkennen dat anderen hem daarbij aanvullen. Dat hij/zij niet alles zelf hoeft te kunnen. Doe datgene dat bij je past en zeg tegen de rest, onomwonden ‘nee’. Dat scheelt veel frustratie en geeft je de vreugde te doen waar je goed in bent. Vanuit die wijsheid wil ik ook leven.

Dus uniek zijn en mensen in hun uniekheid erkennen. Dat is waar ik op uitkom. En ik wil eindigen met Mijn Schepper die dit mogelijk maakt in jou en in mij. Amen.