Verwacht het niet van jezelf

Vanochtend sta ik stil bij Spreuken 3:5, er staat: ‘Vertrouw met heel je hart op de Here en verwacht het niet van je eigen verstand. Laat God delen in alles wat je doet, dan kan Hij je levensweg bepalen.’ Het zijn van die Bijbelgedeeltes die waar ik eerder, toen God nog niet zo duidelijk in mijn leven was, snel overheen las. Maar vanochtend niet, het roept van alles bij mij op wat ik graag met jou wil delen.

Zoals ook in de titel, staat ook in de eerste zin het woordje ‘het’ in de context van ‘verwacht het niet van je eigen verstand’. Waar duid dat kleine woordje ‘het’ hierin op? Volgens mij gaat het over kennis. Als je op de plaats van ‘het’, ‘kennis’ invult dan dekt dat volgens mij de lading.

Maar de tekst begint met een uitnodiging: ‘Vertrouw met heel je hart op de Here…’. Een uitnodiging die voor mij steeds vastere grond in mijn leven krijgt. Met mijn hele hart op de Here vertrouwen. Ja. Maar ook als angst mij ervan probeert te weerhouden. Maar ook als ik eigenwijs wil zijn. En juist deze eigenwijsheid of eigen wijsheid, is waar maar weinig mensen in los durven laten.

Zelf maak ik mini stappen in dit proces. Ook ik vertrouw eerder, en dan gaat het over het volgende gedeelte van de tekst, op mijn eigen verstand. Ik wil dingen op mijn manier doen, stem nu en dan af met God. Maar is dat niet ontzettend hoogmoedig van mij, te denken dat ik het beter weet dan God. Eigenlijk zou ik God dagelijks vergeving moeten vragen en me moeten bekeren van ongeloof en wantrouwen. Nu ik het zo schrijf, geeft het mij inzicht omdat dit tot nu toe zo hardnekkig aan mij kleeft.

Ik snap dat ik, zoals de meeste mensen, vertrouw op kennis alleen, en het is ook niet iets wat we weg moeten gooien. Maar alleen op kennis vertrouwen zonder Gods stem tot je dagelijkse routine te laten zijn, is niet hoe God Zijn relatie met mij wil vormgeven. Dat geloof ik niet. Hij wil met mij spreken, mij onderdeel laten zijn van de vreugde en wijsheid die Hij heeft. Zo is God, die wil Zijn wijsheid aan mij kwijt. Wil dat ik afgestemd ben op Hem. Dat geloof ik, en daar verlang ik naar.

Er is iets dat mij tegenhoudt in dat proces, ook dat ben ik mij bewust. Het gaat over controle, loslaten en overgave. Want als ik met mijn hele hart op God wil vertrouwen, kan het niet anders dan dat ik mezelf moet loslaten. Alles los moet kunnen laten en in Gods hand leggen. Alles wat ik in mijn leven zo zorgvuldig opgebouwd heb; mijn partner, mijn relaties, mijn familie, mijn huis en financiën, mijn werk, alles mag ik overdragen aan God als Heer over mijn leven. En dat doe ik soms ook.

De overgave en controle loslaten is niet iets dat veel mensen makkelijk kunnen. Veel mensen bouwen juist een leven op rond bezit, relaties en werk, dus loslaten ook al is het geestelijk, is een grote opgave voor mensen. Wat levert dat mij dan op zou je kunnen denken?

Vrijheid, ruimte en geloof zijn de eerste dingen die me te binnen schieten. Vrijheid omdat de geestelijke gebondenheid aan ons leven ingeruild wordt voor onze verbondenheid met God. En volgens mij zit er een groot geheim in dit loslaten. Want het maakt mij rijker dan ooit tevoren. En dan denk ik aan vrijheid. Waar controle heel erg de binding met dingen en mensen laat zien, is God Heer maken over mijn leven wenselijk, en God de autoriteit geven die Hij sowieso al bezit. Het is God de plek geven die Hem toebehoort. Eigenlijk geef ik God toestemming. Maar God is niet afhankelijk van mijn beslissing om Heer te zijn, echter voor mij maakt het een wereld van verschil.

Amen.