Krachtige zwakte

Het is vrijdagmiddag, de zon schijnt uitbundig. Een vrije middag ligt er voor mij; geen afspraken, opgeruimd huis, boodschappen gedaan. Alle tijd om te schrijven. Heerlijk!

Het is mijn vrije dag en ik las net in de Bijbel 2 Korintiërs 12:9 en 10. Paulus beschrijft Gods antwoord op zijn vraag waarom hem een doorn in het vlees gestoken is. Zijn (Gods) antwoord: ‘Je hebt genoeg aan mijn genade, want mijn kracht openbaart zich juist ten volle wanneer iemand zwak is.’ ‘Dus (zegt Paulus) laat ik me veel liever voorstaan op mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen. Daarom schep ik vreugde in mijn zwakheden, in beledigingen, nood, vervolging en ellende die ik onderga omwille van Christus. In mijn zwakheid ben ik sterk.

Wat een prachtig Bijbelgedeelte. Aan de ene kant Paulus die zich afvraagt waarom hij al die ontberingen moet ondergaan, maar daarop Gods antwoord krijgt. Geweldig hoe de Heilige Geest ons namens God kan leiden in vragen die we Hem stellen.

Voor mensen die meer over mij gelezen hebben, weten dat ik een psychose meemaakte, drie keer. Die weten ook dat God, juist in die enorme ontreddering die die eerste psychose voor mij betekende, weer toegang kreeg tot mijn leven. Dus eigenlijk zou ik Hem enorm dankbaar moeten zijn voor die psychose. Echter dat kwam niet van God volgens mij. Maar het gevolg, dat ik God weer toeliet na jaren niets met Hem te maken gehad willen hebben, voelde als het verhaal van de verloren zoon. God kan dingen die helemaal mis zijn ombuigen ten goede. Jezus redt.

Jarenlang was de ervaring van de psychose, de angst en vooral het wantrouwen naar mijn eigen gedachten en handelen om met Paulus te spreken, de doorn in mijn vlees. Ik had niet de kennis om God te vragen naar het waarom. Dus onderging ik mijn lot.

Tussen die eerste psychose en nu zitten 21 jaar. Sinds ik een relatie heb met mijn huidige partner, nu bijna 6 jaar, en Jezus aannam als mijn Redder, mij liet dopen en voor de Hoop werk, heeft mijn leven een vlucht genomen. Vooral in mijn werk wordt de kracht van zwakheid zichtbaar. Niet langer leef ik met een geheim, maar leef ik in de volle getuigenis van mijn leven. Dat wat ik heb meegemaakt is de basis van waaruit ik werk. Daarbij is mijn geloofsleven de kern van waaruit ik werk. De Hoop heeft juist geloof als een van de kernwaarden vanwaaruit zij handelen. Dus ik voel me volkomen op mijn plek.

Mijn zwakte is een grote kracht gebleken. Niet alleen wijzend op het herstel wat ik door geloof mocht meemaken, maar ook door de helende weg die het geloof voor mij persoonlijk is. Als ik cliënten spreek worden beiden helder. Ik gun ieder die helende weg die God met mij is gegaan, en gaat. Het woord wat ik daar vaak voor gebruik is ‘gemak’. Ik voel me doorgaans volkomen op mijn gemak bij mensen. Dat is wel eens anders geweest. Ik geef toe, dat er uitzonderingen zijn, maar meestal ben ik helemaal mezelf. Dat is een groot goed voor mij. Ongemak was lange tijd de reden waarom ik me isoleerde, waarom ik alcohol gebruikte op feestjes en na afloop van het sporten. Ik kon eenvoudig weg niet mezelf zijn. Daarvoor moest ik ook leren hoe ik mij moest verhouden tot mensen. En dat blijft soms nog steeds een uitdaging. Maar God is genadig met mij, en heel geduldig. Dus leer ik en groei ik dag na dag.

De ontberingen van Paulus worden een gedeelte eerder dan het bovenstaande Bijbelgedeelte allemaal opgesomd. Het is zijn weg geweest. Paulus had zijn weg, ik de mijne. Ik denk niet of ik het aangekund had wat hij moest doorstaan, tegelijk had Paulus misschien hetzelfde over mijn weg gezegd. Los van wat we meemaakten, deel ik Paulus verlangen naar het voorstaan op zijn zwakheden, opdat de kracht van Christus ook in mij komt wonen. In mijn zwakheid ben ik sterk.

Amen.