De bovennatuurlijke wereld van gebed

In mijn kerkelijke gemeente gaat het in het nieuwe seizoen al een paar keer over de bovennatuurlijke wereld. Tijdens de tweede zondag werden boeken getoond die ik aanschafte. Hier wil ik op deze druilerige, herfstige middag één van die boeken bespreken ‘De realiteit van de bovennatuurlijke wereld’ van Gerard de Groot.

Het is zo mooi hoe God zijn wereld voor mij openvouwt, realiseer ik mij hier en nu. Want enkele weken terug realiseerde ik mij dat gebed een ‘nieuw’ speerpunt aan het worden is in mijn bediening. En de reden dat het tussen aanhalingstekens staat betekent dat het eigenlijk helemaal niet nieuw was, maar wel dat ik me ervan bewust werd. En dat maakt alle verschil.

Dat openvouwen van de wereld van God, loopt samen op met mijn verlangen naar gebed. Maar ook de nieuwe betekenis die het begint te krijgen. En dat komt dan weer door de kennis die ik over de bovennatuurlijke wereld opdoe in de preken op zondag, de boeken die ik erover lees en de goede ervaringen die ik er in clientcontact en privé mee aan het opdoen ben.

Vandaag besprak ik het met iemand die mij vragen stelde in het kader van een oefening met intakes. Ik vertelde haar dat ik merk en voel dat God iets in mij laat gebeuren rond gebed. Dat voel ik heel duidelijk als ik in gebed ben met cliënten, de woorden komen en ik merk dat ik geleid word door Gods Geest. Maar ik voel ook hoe prettig ik het vind om thuis te bidden, gewoon zonder dat er enige verwachting of beroep op mij gedaan wordt door iemand, puur omdat er een innerlijk verlangen is om mensen tot zegen te zijn.

Wat ook meespeelt is dat ik door met de bovennatuurlijke wereld bezig te zijn mijn overtuiging groeit dat ik daarmee dingen in gang zet. Cliënten vertellen mij meermaals hoe zij geraakt worden door mijn gebeden. En op mijn vraag of cliënten gebed willen, krijg ik vrijwel nooit een nee. Ik vraag meestal naar de behoefte aan gebed en om gebedspunten. Om van daaruit het gebed vorm te geven. Dat sterkt mij in de overtuiging dat het een gave is die ik mij verder eigen mag maken.

Het hoofdstuk wat de aanleiding voor deze blog vormt heet ‘Leven door geloof’, het staat in H.5.
Wat ik daar een tijdje terug over las en toen ook begreep hoe het werkte, wordt hier beschreven: ‘Ook al is je hoop gericht op de toekomst, door het geloof is het nu al waarheid in je hart.’ Dit zet mij stil. Gebed is dan de hoop gericht op de toekomst, maar door het geloof is het nu al waarheid in je hart.

Toen ik dat voor het eerst las, dankte ik God alvast voor wat Hij aan het doen was. En ik ben toen in iets wat belangrijk was voor mij ook in Hem door voorzien. Mijn gebed en dank werd beantwoord.

De almacht van God doet mij meer en meer beseffen van wat wij mensen met al onze kennis niet weten. Deze week begin ik die werkelijkheid steeds vaker te delen met de mensen om mij heen. Ik leef als een christen die een rol heeft en gaven maar die niets is zonder God. Die nederigheid maakt mij zo rijk. Het zorgt ervoor dat ik God de plek geef die Hem toebehoort en dat geeft vrede en een diepe, innerlijke rust dat Hij de Koning is. Maar dat diezelfde Koning graag met mij samenwerkt, zoals hij met ieder van zijn kinderen heel erg graag doet.

Amen.