Aandacht richten

Deze ochtend focus ik op God. Ik las een stuk uit de Bijbel, ik vroeg om vernieuwing met Gods Geest, en vervolgens wilde ik een lied luisteren op Youtube. Ik koos voor een lied dat me zo in Zijn heiligheid brengt. Dat deed ik de voorbije week vaker met dit specifieke lied, het heet ‘I love your presence’ van Jesus Image. Maar er gebeurde iets anders met me toen ik de eerste klanken hoorde, ik werd me bewust van wat ik altijd doe maar eigenlijk nooit iemand over hoor: aandacht richten.

Want waar is mijn aandacht als ik het lied hoor zingen; ik zie beelden van mensen die zingen, van mensen die in vervoering raken, van de leadzanger, van een pianospeler. De beelden komen in willekeurige volgorde aan mij voorbij. En in plaats dat ik geniet van de tekst, word ik veelal afgeleid door de beelden die ik voorgeschoteld krijg.

Herken jij dat, dat je de omgeving scant? Gedachten als: ‘Wat doet die raar, is zij zwanger, wat is hij/zij: groot, klein, anders, mooi, enz. Constant een scannen van de omgeving. In dit voorbeeld moet ik denken aan de gemeente waar ik zondags kom, en ik de mensen scan die ik zie. Wat is dit toch, en vooral wat jammer dat ik daardoor mijn aandacht niet heb bij wat ik wil doen; lofprijzing luisteren en God groot maken, of naar iemand luisteren die het woord verkondigt.

Want in beide voorbeelden en ook hier vanochtend thuis laat ik me afleiden. Waarschijnlijk is het een van de tactieken van de duisternis om mij af te houden van God. En ik dank God dat ik me dit bewust word nu, want er is iets aan te doen. Dat is bewust worden en ermee stoppen en mijn aandacht richten op in het ene geval, de tekst van het lied, en het andere geval, de dienst en de sprekers of de aanbidding.

Ik vermoed dat de oorzaak van dit gedrag gelegen is in de periode dat ik als kind opgroeide. Ik heb lange tijd rondgelopen met het idee dat mensen onveilig waren. En als ik daar op terugkijk, klopt dat deels ook. Dubbele boodschappen, manipulatie, emotionele beschadiging opgedaan in de wereld hebben misschien geleid door de opvatting dat de wereld een onbetrouwbare plek is, onveilig. De angst die daar het gevolg van was, heeft mij heel lang achtervolgd.

Echter sinds ik Jezus aangenomen heb als mijn Redder en Heiland is alles anders. Er groeide in 11 jaar tijd vertrouwen in mezelf, mijn beschadigde hart heelde, en stukje bij beetje ben ik mensen gaan vertrouwen. Ik deed positieve ervaringen op en leerde over emoties, hoe ik die kon voelen. En dat alles in relatie tot de ander gefundeerd in mijn geloof in God.

En nu mag ik in mijn werk en mijn privé, getuigen van Gods liefde voor mensen. Getuig ik van het halfvolle glas dat mijn leven meestentijds is. Vertel ik als ervaringsdeskundige over hoe God mij uit de duisternis haalde, en alle stappen die ik onder Zijn Regisseurschap leerde maken. En nog steeds maak. Leer ik ook hoe ik mijn identiteit in Christus mag eigen maken.

Steeds vaker, en steeds eerder word ik me bewust als mijn aandacht een kant opgaat die ingegeven is door mijn verleden. En steeds meer leer ik dat een halt toe te roepen en ander gedrag voor te kiezen. En dat doet goed. Ik gun het iedereen. Want daardoor voel ik ahw de zegen om en door mij heen stromen. Het is niet mijn verdienste, God werkt door mij heen. Zonder Hem ben ik in het geheel niets. En in die ‘nietsheid’ kan ik dan weer alles worden. Misschien lastig te begrijpen, maar als ik dan zie hoe God mij ziet, is het de wisselwerking. Aan de ene kant ik die mij overgeef aan Hem, en Hij die mij als volmaakt ziet. Juíst daarin, in die schijnbare tegenstrijdigheid ben ik geworteld en gegrond in Zijn liefde. En dus richt ik mijn aandacht op Hem.

Amen.