Opgeruimd staat netjes ….

Toen ik net in mijn dagboek wilde gaan schrijven, begon ik met de woorden uit de titel. De puntjes geven aan dat er nog iets komt, dat doe ik hier graag in deze blog uit de doeken.

Schrijven is mijn ding, dus om het dieper tot mij door te laten dringen en ook helderder, plus dat een ander er misschien iets aan heeft, geeft mij motivatie om te schrijven. Soms is het het perfecte moment, nu is zo’n moment. Hoe werkt dat bij mij?

Vanochtend stond ik 7:00 op. Ik had nog wat werk te doen voor de Hoop. Ik woonde de dagopening bij. En om 10:00 was ik klaar. Ik deed wat boodschappen, had een mooie ontmoeting, bad voor iemand op straat. Kortom veel om dankbaar voor te zijn.

Toen ik thuis kwam, zette ik de zonnebloemen die ik gekocht had in een vaas (ze staan hier naast me te ‘schijnen’ ). Ik ruimde de boodschappen op en merkte iets dat ik de hele week al opmerk, het is opgeruimd. Niet dat ik zo’n rommelmaker ben, maar de dingen die ik wil doen die doe ik. En er is iets nieuws wat waarschijnlijk de oorzaak van dat opgeruimde gevoel is.

Ik eet sinds vorige week en deze week minder suiker, en minder vaak op een dag. De eerste week deed ik dat in het kader van vasten waartoe mijn kerkelijke gemeente had opgeroepen. En ja er waren dagen bij dat ik veel meer energie had als daarvoor. Maar minder constant zoals dat zich de afgelopen week openbaart. Waar ik voorheen elke 2 a 3 uur, ingegeven door een trek-gevoel naar eten, daaraan toegaf en brood at. Doe ik dat nu niet. Ik ontbijt en eet pas weer een broodmaaltijd tussen de middag. De laatste twee uur tot die maaltijd houd ik het ermee uit.
Maar ook daarna eet ik tot vier ‘s middags niet, en dan nog wat fruit tot het avondeten.

De afgelopen week voel ik me veel energieker niet hyper maar constant. En voor iemand die voorheen nauwelijks iets kon doen na een dag werk is dat een verademing. Nu heb ik stille tijd met God na mijn werk, is er ruimte voor telefoontjes, kan ik met aandacht lezen, en blijft mijn hoofdpijn van de laatste tijd vooralsnog achterwege. En deze gevolgen zorgen dat ik erg gemotiveerd ben dit voort te zetten. De suikerconsumptie zoveel mogelijk achterwege te laten.

Naast dat ik een opkomende ‘oude’-mannen-buik wil voorkomen, geeft het mij zoveel helderheid. En dat is wat ik voel. Er is een verlangen naar meer gebed in mij aan het ontvlammen. Dat ontvlammen voel ik daadwerkelijk zo, alsof door mijn nieuwe eetpatroon er nieuwe motivatie in mij is om mij hierin te ontdekken. Tegelijk is er dat opgeruimde gevoel thuis, alsof ik helemaal klaar ben. Er niets in mijn hoofd is dat niet af is. En dat is een heerlijk gevoel.

Als ik dan deze blog kan schrijven en met mijn kop thee en zicht op bloemen, fruit, planten hier zo zit, ben ik gelukkig. Er is echter een valkuil, dat is dat ik doorsla. Die kwam voorbij in mijn bewustzijn, dat ik alleen nog dit gevoel van opgeruimd zijn wil. Dat neem ik mee om dit ‘nu’ te koesteren maar ook om het weer los te kunnen laten.

Ik wil afsluiten met een proclamatie over ‘de goedheid van God’: ‘Want God, de Heere, is mijn zon en mijn schild, de Heere zal mij hier en nu genade en gunst en toekomstige eer geven. Hij zal het goede niet onthouden als ik in oprechtheid mijn weg ga.’ Psalm 84:12

Amen.