Het zién

Gisterenavond in bed had ik wat gedachten over wat ik eerder las die avond in het boek van Sander Wuister. Ik stond op het punt mijn bed uit te gaan en te gaan schrijven maar de slaap won het van die gedachte. Vandaag mijn vrije dag, alsnog een poging wagen.

Zoals de titel al aangeeft ben ik bezig met de zintuigen. De hierboven genoemde schrijver behandelt de zintuigen van God, interessante kost voor mij. Wat me steeds weer fascineert is het kijken van mensen. En dan vooral kijken naar jezelf. Dat kan natuurlijke in de spiegel maar ik heb het hier over het geestelijke. Wie ben jij nou echt als je in de spiegel kijkt? Zie je wel genoeg?

De meeste mensen houden zich in het geheel niet bezig met dit soort vragen. Voor mij echter is het een levensopdracht die begon op mijn 30-ste met de vragen: ‘Wie ben ik?’, en ‘Wat doe ik hier op aarde?’. Existentiële vragen over de zin van mijn bestaan. Ze lopen sindsdien als een rode draad door mijn leven. Ik werd met vallen en opstaan wijzer en de voorbije 10 jaar heb ik de grootste successen behaald in die zoektocht. Maar dat ging niet zonder slag of stoot.

Ik hoorde afgelopen week iemand die aan het begin van een soortgelijke zoektocht staat, zuchten: ‘Als ik dat geweten had, was ik er misschien nooit aan begonnen’. Want het is zo, het steeds opnieuw naar jezelf kijken kan behoorlijk vermoeiend zijn, vooral in het begin. Dan kan het lijken of er zoveel nieuwe inzichten zijn dat je door de bomen het bos niet meer ziet.

Dat herken, ik die moeite. Soms wil ik ook even niets. En dat kan ik steeds beter. Om dan weer aangeraakt te worden en opnieuw te groeien. Bovenstaande is de inleiding over waar dat naar binnen kijken voor mij zo mee samenhangt en dat is: ‘Als de wereld is zoals die is, gaat het dan niet vooral om mijn kijk op die wereld?’ Als ik verander, betekent het niet dat de wereld verandert maar mijn kijk erop.

Ik zie dat vaak bij mijn cliënten die in vaak lastige onveilige situaties komen met een verwrongen blik op de wereld. Ze zeggen dan dat de wereld slecht is. Dan kan ik zeggen, dat is niet mijn wereld. Ja er is oorlog, er is pijn en verdiet, ziekte. Maar er is ook heel veel liefde, genezing, wonderen, geluk, mooie momenten en vrede. Wat voert in jouw leven de boventoon? Is je glas halfvol of halfleeg?

Wat zie je in en om je heen is geen vraag meer voor mij. Ik zie God in zoveel dingen. De dankgebeden naar God helpen daarin enorm. Hem het centrum van mijn leven maken. Want ik zou al die dingen niet gekund hebben zonder God. Het is steeds opnieuw mijn leven overgeven aan God, en dan gebeuren er mooie dingen. Gebed is sowieso een mooi instrument om naar God uit te reiken. Het kwam gisteren tot mij, het besef dat bidden zo’n grote rol in mijn leven is gaan spelen. Dat komt tot uiting in mijn werk, in mijn privé waar ik mensen bemoedig en voorbede doe ook in cursusverband, maar ook in mijn contacten met vrienden en mijn relatie.

Dat laatste, gebed, is ook weer iets dat zich nu aan mij openbaart, waar als het ware mijn ogen nú voor open gaan. Ik benadruk het woordje ‘nu’, want hoewel ik al langer bid, lijkt het alsof dat ineens duidelijk voor mij wordt. Ik zocht gisterenavond dan ook gelijk boeken in mijn kast die over gebed gaan. Blijk ik er meerdere te hebben, gewoon in mijn boekenkast! Meegekomen met een serie boeken, gekocht als dagelijks gebeden boek en gratis ontvangen in mijn kerkelijke gemeente. Daar word ik blij van, van Gods voorzienigheid.

En dus kom ik hier aan het eind van mijn blog. Voor mij ook een tussenstap in groei in mijn geloof, het besef dat God mij leidt, en dat ik geleid word. Maar ook dat de binnenspiegel van het leven zoveel moois te tonen heeft. Ik gun jou dat je reis die het leven is net zoveel rijkdom geeft als ik die ervaar. Goede, behouden reis gewenst. Amen.

(Boek: ‘De geestelijk wereld ervaren’, Sander Wuister )