De één is de ander niet

Vorig weekend was er een preek in mijn gemeente over het bovennatuurlijke, er werden twee boeken getoond. Genoeg om mijn interesse te wekken. Ik bestelde ze afgelopen week. Ik ben begonnen in het boek van Sander Wuister, het heet ‘De geestelijke wereld ervaren’. Daarin staan voorbeelden van mensen uit de Bijbel die anders dachten dan de mensen om hen heen. En dat zette me aan het denken, over het ‘zien’.

De hierboven genoemde schrijver, beschrijft in het eerste hoofdstuk hoe Mozes, David, Jozua en Kaleb stuk voor stuk de werkelijkheid anders zagen dan de mensen om hen heen. Mozes die zag dat God boven de farao was gesteld. Door de openbaring bij de brandende doornstruik bepaalde de geestelijk wereld zijn handelen, en niet de natuurlijke wereld.

Maar ook de twaalf verspieders in het beloofde land Kanaän, waar Jozua en Kaleb deel van uitmaken leggen hun bevindingen verschillend uit. Jozua en Kaleb zien dat God hem zal helpen de reuzen in het Beloofde Land te overwinnen, terwijl de anderen denken dat ze nooit gaan winnen. Jozua en Kaleb zagen wat er geestelijk aan de hand was: de Heer is veel sterker dan wie dan ook.

Tenslotte David, iedereen ziet de reus Goliath en denkt dat deze onoverwinnelijk is. Goliath beschimpt Israël en David, maar David geeft hem van repliek door te stellen dat Gods plan de uitslag van de strijd bepaalt. Dat niet de wapens en kracht van Goliath (de natuurlijke werkelijkheid) zullen overwinnen maar zijn vertrouwen in God (de geestelijke werkelijkheid).

In mijn werk als ervaringsdeskundige maak ik het meermaals mee dat mensen aan het eind van hun Latijn zijn. Ze alles geprobeerd hebben en geen uitweg meer weten, anders dan te stoppen met vechten tegen alles wat er misgaat in hun leven. En het lijkt wel of juist dan God kan spreken in hun leven.

Ik moest aan het anders ‘zien’ denken in deze context. Dat ik ook op een bepaalde manier kijk naar de wereld en mijn leven vorm geef, gebaseerd op zekerheden die ik opgebouwd heb in het verleden. Dat is allemaal heel aards: werk, relatie, vrije tijd, maar waar kan ik geestelijk kijken en handelen? Is mijn ‘zien’ niet heel beperkt? Zie ik niet ook zoals de meeste mensen, in het natuurlijke?

De laatste boeken die ik aanschaf gaan over Gods stem verstaan, de wereld van engelen, de wereld boven-(het)-natuurlijke. Dat is niet voor niets denk ik, want ik verlang al lange tijd naar een leven dat zowel geestelijk als natuurlijk is. Bidden is daar een manier voor. Rust en tijd voor mij een voorwaarde. Om op die manier de ruimte te hebben om God te vinden, al zijn voor mij Zijn wegen vaker ondoorgrondelijk dan mij lief zijn.

Een eindconclusie kan zijn dat ‘zien’ niet voorbehouden is aan de mensen uit de Bijbel, het nu net zo’n actueel thema mag zijn. Dat de geestelijke werkelijkheid net zo reëel is als de natuurlijk, voor wie het zien natuurlijk. Amen.