Bespiegelingen

Tussen het EK voetbal door sta ik voor mijn weekend. Het voetbal slokt me wat op hier en daar. Vandaag vroeg klaar en langzaam kom ik tot mezelf. Ik lees een klein boekje dat ik afgelopen weekend na de kerkdienst kocht. Het heet ‘In de voetsporen van T.L. Osborn’, een evangelist uit de vorige eeuw.

Ik las het eerste hoofdstuk maar wil schrijven over wat ik nu enkele weken realiseer, dat ik niet verder hoef te zoeken. Voorheen bekroop me dan bij het lezen het gevoel dat evangeliseren misschien iets was dat ik ook zou moeten kunnen. Net als bevrijdingsgebed een tijd lang mij aanzette tot onderzoeken of het iets voor mij was. Maar sinds ik hier schreef over gezagsgebied ontdek ik tot mijn genoegen dat ik daar niets meer mee hoef. En dat is heerlijk.

Het geeft vrijheid maar ook een nieuwe focus. Want ik ben dus zoals ik merk in de wieg gelegd voor de baan die ik heb. En de voorbije en de vorige week merk ik hoe de gebeden die ik uitspreek ongekende uitwerkingen hebben. Het is te privé om te beschrijven hoe dat bij een van mijn cliënten ging, maar wat ik er over kan zeggen is dat niet alleen mijn gesprekken aankomen maar ook de gebeden die ik mag uitspreken.

Wat me dan steeds van het hart moet, is dat het God is die door mijn woorden heen werkt. Ik ben Zijn instrument. En dat is zo’n enorm voorrecht. Tegelijkertijd merkte ik afgelopen weekend dat als ik zelf voor een uitdaging sta, eerder mag overschakelen op Gods hulp. Dat wat ik preek mag ik ook zelf doen. Dat is nog geen vanzelfsprekendheid. En zo ben ook ik op weg, wat ik ook meermaals blijf verkondigen aan mensen.

Juist dat groeien en anderen helpen te groeien is de vlam die mijn vuur voor Jezus doet branden. Dat vuur dat mij zo vult. Waarvan ik zo vaak getuig hier. Af en toe bekruipt me het gevoel en de gedachte dat anderen denken: ‘Daar heb je hem weer’. Totdat ik zoals afgelopen week een bericht van een van jullie lezers ontving met een bemoediging dat mijn blogs diegene vaak raakte. Precies waar mijn twijfel zat werd doorbroken. Een aansporing om te blijven schrijven, te delen wat ik meemaak. Te schrijven over mijn groei en wandel in geloof.

Dus dat blijf ik doen. Daarom wil ik kort iets delen over mijn worsteling het afgelopen weekend. Ik kwam er achter dat ik gehoord wil worden. Een van de kernovertuigingen waarmee ik in de wereld ben gaan staan, was: ‘Ik word niet gehoord’. De wortel van die overtuiging kreeg ik mee uit mijn jeugd. Ouders die niet vaak genoeg luisterden naar mijn verhaal. Maar ook later anderen niet luisterden naar wat mijn motieven van mijn gedrag waren.

Zo ontwikkelde ik in conflicten maar moeizaam het vermogen om zelf te luisteren naar wat de ander dwars zit. Waardoor een ruzie eenzijdig opgelost werd. Echter de reden waarom ik iets deed, daar vroeg ik geen aandacht voor. Ik cijferde mezelf daarin weg. Dacht dat het niet om mij ging. Maar dat gaat het wel, daar ben ik achter gekomen. Ik wil ook gehoord worden. En ik heb het vermogen om mijn ego opzij te zetten en de ander te zien. Maar ik wil ook mijn kant van het verhaal laten horen en daarin erkend worden. Dan krijg ik het gevoel dat ik besta.

Daarmee word een andere cirkel geheeld, namelijk die waarvan ik dacht dat er geen plek voor mij is op deze wereld. Als ik gezien word met wie ik ben en begrepen word waarom ik doe zoals ik doe, krijg ik de erkenning voor mijn bestaan op de wereld. Is er een plek die ik in mag nemen. Mag ik er helemaal zijn.

Het kan geen toeval zijn dat dat het onderwerp is dat ik veel tegenkom in waar mensen naar op zoek zijn: ‘Wie ben ik?’ Als ik niet mijn boosheid ben, als ik niet mijn angst ben, als ik niet perfect hoef te zijn, als ik geen slachtoffer ben, als ik al die dingen en duizend andere voorbeelden niet ben, wie ben ik dan wel? Dat is waar veel mensen tegenaan lopen, hun identiteit. Ik vind steeds vaker in Jezus leven en uitspraken mijn identiteit, ‘in Christus’ wordt dat genoemd. Een moeilijke term vond ik in het begin, maar in Hem zijn, heelt alles. Iedere wond uit het verleden. En dus spreek ik juist die woorden uit naar mensen, zodat ze proeven van datgene dat mij nieuw leven heeft gegeven en ik hen daarmee ‘besmet’. Een geweldige waarheid om te kennen. Amen.