Reddend geloof

Het volgende verhaal dat ik lees staat in Lucas 17:11-19. Het gaat over tien mensen met een huidziekte, onrein waren ze. Ze riepen: ‘Jezus, meester, heb medelijden met ons!’ En Jezus zei hen naar de priester te gaan en zich te laten zien. En terwijl ze gingen werden ze gereinigd. Een van hen, die zag dat hij genezen was, keerde terug en loofde God met luide stem. Het was een Samaritaan. Hij viel neer aan Jezus’ voeten om hem te danken. Toen zei Jezus: ‘Zijn er niet tien gereinigd? Waar zijn de negen anderen? Wilde niemand anders terugkomen om God eer te bewijzen dan alleen deze vreemdeling? Hij zei tegen de Samaritaan: ‘Sta op en ga. Uw geloof heeft u gered.’

Wow, opnieuw blijkt hier hoe geloof niet alleen, zoals in mijn laatste blog het onmogelijke mogelijk maakt, maar het juiste geloof, geloof dat God eert en dankt, mensen redt. Hoe makkelijk gaan veel mensen voorbij aan het leven, aan vanzelfsprekende dingen als genezing van een wond. Misschien een geestelijk wond. Ik hoor ook bij die mensen. Ik bedenk terwijl ik dit schrijf dat ik God regelmatiger mag danken voor wat Hij allemaal in mijn leven doet. Het gaat echter niet alleen om dankbaarheid, maar ook om weten wat God betekent in mijn leven. Je kan God voor van alles danken, kijk om je heen, de grote dingen: werk, relatie, familie, vrienden. Maar ook de kleine dingen, als voldoende eten, een compliment, een zonnige dag, een bos bloemen, als ook alles wat God doet en je geen weet van hebt maar er wel voor zorgt dat je kan leven. Inclusief de uitdagingen die bij je leven horen.

Geloof dat God eert, is dus geloof dat redt. Dat gaat volgens mij echter niet om een eenmalige investering, maar een voortdurend wandelen met God, over de bergen maar zeker ook door de diepe dalen die het leven soms kan teisteren. Het vraagt wat van mij, en aan die vraag beantwoord ik graag.

Verderop in Lucas 18:35, komt Jezus in de buurt van Jericho, waar een blinde langs de kant van de weg zat te bedelen. ‘Deze begon luid te roepen, maar door degene die voorop liepen werd hij berispt en zeiden ze hem te zwijgen, maar hij schreeuwde des te harder: ‘Zoon van david, heb medelijden met mij!’ Jezus bleef staan en zei dat men de blinde bij Hem moest brengen. Toen deze voor Hem stond, vroeg Hij hem: ‘Wat wilt u dat Ik voor u doe?’ De blinde antwoordde: ‘Heer, zorg dat ik kan zien.’ Jezus zei: ‘Zien zult u! Uw geloof heeft u gered.’ Onmiddellijk kon hij zien en hij volgde Hem terwijl hij God loofde.’

Ook hier gaat het om geloof. De blinde had geloof, hij laat zich niet tegenhouden door mensen die als een soort ordetroepen toestaan wat Jezus wel en niet dient aan te horen. Deze man begon luid te roepen, het was hem ernst. En hij nam een risico. Het risico om genegeerd te worden. Maar wat gebeurd er, juist deze man wordt aan Jezus voorgeleid. Dan is Jezus heel duidelijk, zonder omhaal, hij heeft geen lang gesprek. De blinde man heeft een behoefte en Jezus vraagt ernaar: ‘Wat wilt u dat ik voor U doe?’ De vraag waar ieder mens die wat mankeert naar hunkert, de vraag naar iemand die een oplossing kan bieden. En die oplossing heeft Jezus: ‘Zien zult u! Uw geloof heeft u gered.’, zegt Hij.

Opnieuw gaat het over geloof dat mensen redt. Het is het soort geloof dat hier in Lucas 17 en Lucas 18 wordt aangetoond aan mensen in nood. Het is het soort geloof van mensen die niet een lichte hoofdpijn hadden, maar onrein waren of blind. Ziektes waar ik vaak van denk dat er weinig aan te doen was, geen remedie voor was. En die mensen vestigen hun hoop en geloof op Jezus, de Messias. En op God. En dan bevestigt Jezus die keuze die ze maken door te zeggen dat ze gered zijn. Dat betekent niet dat dat het eind van het liedje is, eerder een begin. Zo is iemand die kiest voor Jezus, er niet klaar mee. Als het feest van de genezing voorbij is, komt het erop aan, kies je voor Jezus, voor God. Of verval je in oude patronen met alle mogelijke gevolgen van dien. Maar deze mensen kiezen voor Jezus, ze zijn gered. Amen.