Die naaste als jezelf liefhebben

Momenteel zijn er geen boeken die ik, zoals vaak eerder gebeurde, met veel vuur en verlangen lees. Gelijk wil ik mezelf corrigeren want het klopt niet helemaal wat ik zeg, er is een boek dat ik nu juist met een nieuwe frisse blik lees; De Bijbel. Het is wonderlijk te merken dat het Nieuwe Testament zo tot mijn verbeelding spreekt. Ik geniet van wat ik er elke keer opnieuw in ontdek.

Zo ben ik in middels bij Marcus 12:28 ev. aanbeland. Er staat dat één van de schriftgeleerden Jezus de volgende vraag stelt: ‘Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?’ Waarop Jezus antwoordde: ‘Het voornaamste is: “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” En daarna komt dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.’

Wat staat er? Gisteren schreef ik over geloof hebben, en dat paste ik vanmiddag opnieuw toe op verschillende gebieden in mijn leven. Maar hier gaat het over iets anders waar ik tegenaan loop en toch ook te maken heeft met wie ik ben. Volgens mij staat hier niet alleen dat ik God als enige God zie en aanbid, maar ook dat ik hem met heel mijn wezen lief heb, met hart, ziel, verstand en kracht. Kortom met alles wat ik in me heb. Doe ik dat al? Eigenlijk niet echt.

Hoe heb ik lief? Ik dank God vooral, maar Hem liefhebben zit hem vaak in datgene dat Hij mij geeft. Er is niet iets van liefhebben om wie Hij is. Zoals Hij mij met al mijn gebreken lief heeft, zo kan ik (nog) niet liefhebben. Er zat bij mij vaak een voorwaarde in mijn liefhebben. Een voor-wat-hoort-wat manier van liefhebben. Nu is wederkerigheid belangrijk, maar Jezus had zijn naaste lief zonder dat die Hem iets schuldig was. Dat zie ik, dat is ware naastenliefde. Kan ik God liefhebben ook als Hij niet zo ontzettend belangrijk voor mij is? Misschien is dat wel de basis van naastenliefde, mijn naaste die niets te bieden heeft. Die mij misschien het leven zuur maakt, juist voor die naaste een warm hart hebben. Net als de barmhartige Samaritaan deed.

Het gaat hier over de liefde. Liefhebben. Ik heb het moeten leren. En ik leer het nog steeds, nu naastenliefde zo’n belangrijk woord is in mijn leven. Waar ik besef dat de wereld niet alleen om mij en mijn behoeften draait. Dat ik leer incasseren, dat dingen mij soms wat mogen kosten. Ik mezelf soms wegcijfer voor mijn naaste. Waarbij ik leerde dat het iets anders is dan onderdanig te zijn en de ander voor te laten. Nee, bewust jezelf wegcijferen maakt je als het vanuit de juiste motivatie is juist sterker. Dan leer je dat je op het juiste moment en de juiste plek je eigen behoefte minder belangrijk is als die van de ander. En je daar voor kiest, niet omdat je er zelf wat voor terug wil. Dat is naastenliefde; onbaatzuchtig, ruimhartig, vol van compassie en mededogen, bovenal liefdevol.

En dan de uitsmijter, ‘er zijn geen geboden belangrijker dan deze’, staat er. Het betekent niet dat je de geboden links laat liggen, maar dit zijn de belangrijkste. Ik zeg het nog eens: God liefhebben met heel je hart, je ziel, je verstand en heel je kracht. Het gaat niet om een gedeelte van je hart, je ziel, je verstand en kracht. Nee, ‘heel’ staat er. Geen terughoudendheid, geen reserve. Met alles wat er in je is. Doe jij dat wel eens? God met heel je hart liefhebben? Hoe ziet dat eruit? Of met heel je ziel. Hoe dan? Of met heel je verstand? Wat betekent dat? Met heel je kracht? Nog de meest voor de hand liggende.

Misschien bedoelt Jezus hier wel het gebed van Overgave waar ik hier wel eens eerder over schreef. Dat gebed staat voor het in Gods/Jezus hand leggen van alle delen van je leven. Daar moet ik nu aan denken. Als je stuk voor stuk alles wat er in je leven is over geeft aan Hem. Houd je niets meer voor jezelf. Het heeft mij eerder erg geholpen.

Toch ben ik niet helemaal tevreden met wat ik hierboven schrijf. Liefhebben, echoot het na in mijn verstand. Vernieuwen van mijn denken. Met heel mijn hart, alles wat ik aan liefde bezit. Als ook met heel mijn ziel: gevoelens, wil, overtuigingen, behoeften. Als ook mijn kracht, het mag wat kosten immers. Om uit te komen bij de ander lief te hebben als mezelf. Die drijvende kracht die mijn leven is, in anderen zien, en tot bloei brengen. God is liefde. Amen.