Broederschap

Zaterdag 23 oktober was de Man up event in de Egma in Maassluis. Tachtig mannen die zingen in aanbidding, die luisteren naar spreker Jan Pool, die knuffelen, die lachen en samen barbecueën. Dat is in een notendop het programma geweest deze zaterdag. Over de inhoud en verhalen kan ik niets vertellen, dat is iets, dat we afspraken, dat daar blijft. Wat wel indruk maakte en waar ik over wil delen is het verhaal dat Jan Pool deelde.

Het verhaal van Jan Pool is een boeiende getuigenis over zijn ouders die hem niet konden geven wat hij nodig had, maar ook over zijn jeugd met misbruik gaat, met als gevolg een tijd met verschillende relaties en seksverslaving, om uiteindelijk Herman Boon te ontmoeten die hem helpt in zijn herstel.

Verbazingwekkend zijn de cijfers die hij geeft over pornoverslaving in Christelijk Nederland onder voornamelijk mannen, ook onder voorgangers. Zijn verhaal over wat aanraking, woorden en kijken met een mens doet. Hoe God je echte Vader is. Hij kan prachtig vertellen over zijn zoon, over zijn kleindochter, over zijn eigen dochter. Het is een aaneenschakeling van levensechte verhalen, nu en dan een Bijbelgedeelte waarmee hij zijn verhaal onderstreept. Hij is een voorbeeld voor mij van iemand die zijn roeping heeft gevonden.

Ik herken me in een pornoverleden en dit verzwijgen voor mijn partner. Heb daarmee gebroken, heb het beleden en ben vergeven. Tegelijkertijd herken ik me in het verlegen jongetje en een moeder die te pas en te onpas zei: ‘Pas op, kijk uit!’, waardoor dat verlegen jongetje opgroeide tot een angstig, blozende jongeman wat grote sociale angst tot gevolg had. Daarin herkende ik mij in Jans leven.En net als bij hem, maakten mijn ouders de oorlog mee. Waar de meeste mensen dit verzwijgen, raakte mijn vader niet uitgepraat over wat hij toen had meegemaakt. Daar heb je hem weer dachten wij thuis vaak. Dan lieten we hem maar praten. Als hij zich daar goed bij voelde. Hij vroeg echter, zover ik me herinner, niet hoe het met ons ging.

Ik had het er vandaag nog over, wie waren mijn rolmodellen. Niet mijn vader. Ik identificeerde mij met mannen die sporten, twee amicale mannen waren het als ik aan ze terugdenk. Wat brachten die mij? Een ‘vader’ die contact maakte die mij in het ene geval een zomer lang een dure basketbal toevertrouwde, en in het andere geval ik de vervanging was van zijn eigen zoon die in zijn ogen niet voldeed. En zo kreeg ik iets waardoor ik groeide, volwassen mannen die vertrouwen hadden in mij. Daar groeit een puber van.

Het was echter iets tijdelijks, de contacten verwaterden. En ik was me niet bewust van hoe ik mij moest ontwikkelen. Ik leefde niet met God, en enige kennis van de menselijke geest ontbeerde ik. Ik wist niet wat ik wilde worden. Haalde op de avond-havo met mijn hakken over de sloot mijn diploma. Identiteit was niet iets dat in mijn vocabulaire voorkwam. Ik had geen nauwe vriendschappen, deelde mijn hart niet. Praatte wel heel graag met mensen. En dan het liefst met vrouwen. Manipuleerde. Vooral vrouwen die bezet waren. Mooie praatjes om beter af te steken tegenover hun minder diepgravende vriendjes. Zo deed ik dat met wisselend succes.

Het was lange tijd mijn strategie om vrouwen te veroveren. Ik sliep met allerlei vrouwen soms voor één nacht. Het was verschrikkelijk en ik zag het niet. Mijn identiteit was opgebouwd rond mijn succes in mijn werk en de vrouwen die ik versierde, dat gaf mijn leven inhoud. Maar tegelijk ontwikkelde ik door de gesprekken die ik had een honger naar kennis over de psyche, mijn psyche. Uitmondend in de vragen: ‘Wie ben ik?’ en ‘Wat doe ik hier op aarde?’.

Zou het zo kunnen zijn dat het ontbreken van een rolmodel, van een vaderfiguur die mij inleidde in de geheimen van het leven, over relaties, over vriendschappen, over roeping, over bestemming en over de betekenis van God in mijn leven, die 2 vragen opriep. Misschien wel, ik zocht in ieder geval naar antwoorden. Antwoorden op die hele grote vragen. Vragen die ieder mens zichzelf zou kunnen stellen. Vragen naar de zin van het leven. Juist zonder God in mijn leven zou ik lang zoeken om een antwoord op die vragen te formuleren. Inmiddels heb ik met God het antwoord gevonden. En heb ik genezing ontvangen voor dat verleden. Jan Pool vertelde zijn verhaal en inspireert en biedt herkenning. Een man Gods.
Amen.