Nieuwe invalshoeken

Net gebeden. En nu aan het schrijven. Ik schreef het volgende op, voor diegene die steeds hun gedachten en gevoelens herhalen. Misschien heb je iets aan mijn positieve draai. Het geeft mij weer zin, na een lange snotterende dag.

Ik schreef:
Zelfde gevoel, andere betekenis.
Mij zo voelen als ik me voel maar daar een andere betekenis aan geven.
Dat ik herstellende ben.
Dat het net als een kater is, het gevoel in mijn hoofd.
Dat is ook wat ik tegen die gedachten zeg en de neuronetwerken.
Ik zal goed slapen.
Ik zal mij morgen goed voelen en makkelijk alles kunnen doen wat ik wil.
Ik zal geen keelpijn meer hebben.
Ik zal genoeg slapen.
Ik zal God dienen.
Ik zal nieuwe afspraken maken.
Ik zal weer goed internet hebben.
Ik zal afgestemd zijn.
Ik zal op tijd beginnen.
Ik zal 7:00 weg gaan.
Ik zal op tijd aankomen.
Ik zal mijn werkzaamheden weer met vreugde doen.
Ik zal vreugde ervaren.
God zal mij bovenmatig belonen.
Nu al in deze brief naar boven.
En dat doet hij al.
Door deze positieve gedachten.
Amen.

Dat schreef ik, mooie aanleiding voor een blog dacht ik achteraf. Hoe mijn denken om te buigen. Als kind was ik veel ziek. Een dag als vandaag, ziek thuis, roept herinneringen op. Dat ik de aandacht en liefdevolle aandacht kreeg van mijn moeder. Misschien, ik weet het niet zeker, is het dat ik daardoor zo weinig reactie geef anders dan me aan het eerste de beste zieke gevoel over te geven. Ik heb nooit geleerd om door te gaan. Zieke mensen krijgen aandacht, niet de aandacht die ze willen, dat is het schrijnende ervan. Ik wilde dat mensen hun liefde toonden zonder reden, gewoon lieten merken dat ze van me hielden. Als ik het zo schrijf kan het heel goed zijn dat dat onvermogen om lief te hebben, van binnenuit zuiver zoals je van iemand kan houden mij ontbroken heeft in mijn opvoeding. Dat mijn ouders zelf die liefhebbende ouders niet gehad hebben.

Het is iets dat ik vaker tegenkom. Mensen die niet bevestigd zijn door hun ouders. Waar de ware liefde in God te vinden is, en als je geluk hebt in je partner en de mensen die je lief zijn. Maar dat is niet makkelijk te vinden. Het veronderstelt dat je zelf wel in staat bent om hoogwaardige liefde te voelen en die te uiten naar de ander, zonder die direct terug te verwachten. Dat is de liefde die God voor ons heeft. Zoiets. Ik ben er lerende in. Weet zeker zelf niet altijd wat ik uit liefde kan doen en tonen, vooral het invoelen van de ander kost mij soms moeite. Wat iets betekent voor de ander. Dat vind ik lastig in te schatten, belangrijke gebeurtenissen, verjaardagen, overlijden. Daarentegen geef ik wel aandacht aan de ander en leg ik contact, dat is mijn manier van er zijn voor de ander.

En dan is het steeds weer afstemmen, wat heb ik in huis, wat heb ik de ander te bieden en ook, wat niet. Dat kan voor onvrede zorgen, omdat de verwachtingen botsen, niet aansluiten. Dat is niet erg, is met wat goede wil en verdraagzaamheid op te lossen.

En dus kom ik via een gebed en liefde voelen uit bij afstemmen. En dit begon met een gebed aan God. Wat een boeiende, verrassende route.