Mijn getuigenis bij mijn volwassendoop

Ik werd geboren op 23-1-1964. Werd gedoopt als baby. Mijn ouders waren hervormd. Ik groeide op met de kerk en de zondagsschool. Echter ik vond geen aansluiting bij de jongens en meisjes van de kerk. Toen ik naar catechisatie ging, vroegen mijn ouders wat ik wilde: Niet meer naar de kerk, zei ik. Daar zette ik tot verdriet van mijn ouders mijn geloof aan de kant.

Er volgde een periode waarin ik de dingen deed die ik nu ik geloof niet meer doe: overmatig drankgebruik en vrouwen misleiden. Ik had altijd al interesse naar wat mensen beweegt, maar op mijn 30-ste stel ik mezelf twee vragen: Wat doe ik hier op aarde? En: Wie ben ik? Het leidt tot een zoektocht waarin spiritualiteit een rol begint te spelen. Echter ik zoek niet God op die weg, maar zoek mijn heil in Boeddhisme. Dit alles mondt uit in een psychose.

De mooiste ervaring van mijn leven. Hoe kan dat zul je je afvragen. Omdat ik vlak na de psychose, in totale ontreddering, mijzelf afvraag wat ik als kind had: de kerk en God, is het antwoord. Op dat moment besluit ik eens in de twee weken opnieuw naar de plaatselijke kerk te gaan. Ik doe dit een lange periode. Ik leef al die tijd heel geïsoleerd, met slechts enkele mensen om mij heen. Dankbaar voor de liefde van mijn ouders die mij altijd opvingen en met wie ik zondags een kaartje legde.

Opnieuw is er een teken in de tijd, als mijn moeder mij zegt: Ik ben niet altijd meer bij je. Het zorgt ervoor dat ik langzaam uit mijn schulp kruip, en ga daten een relatie krijg en pastoraat ga doen voor de kerk. Ik sluit aan bij een huiskring. De relatie gaat voorbij, en er is veel verdriet. Ik krijg opnieuw een psychose, de intensieve hulpverlening die volgt, zorgt ervoor dat ik heel veel verdriet van jaren ervoor opruim. Ik leer een belangrijke les, ik neem verantwoordelijkheid voor wat er in mijn leven gebeurt.

Ik zit al een half jaar in de ziektewet als ik via een christelijke datingsite in contact kom met Petra. Ze blijkt de missende schakel in mijn leven te zijn. Ze vertelt me waar het op staat, en confronteert mij met mijn situatie. En waar ik altijd de andere kant opkeek, ga ik mijn problemen één voor één aan. Ik herstel de relatie met mijn moeder, los de problemen op mijn werk op.

In de Evangelische kerk waar Petra kinderwerk doet, neem ik Jezus aan als mijn Redder en Verlosser. Mijn nieuwe leven krijgt vorm. Er volgt nog een keer een psychose, maar mede dankzij een bevriend stel kom ik ook dat met hulp van God te boven.

In mijn huidige leven heb ik een grote honger naar alles wat met het geloof te maken heeft, lees boeken en volg de coach-cursus bij Cleansing Stream. Mijn verleden is door God stukje bij beetje hersteld. Ik leer wat het betekent om Gods stem horen. Ik kreeg een baan als ervaringsdeskundige bij de Hoop, en vind daar een plek waar ik ook mag getuigen van datgene dat ik heb meegemaakt in mijn leven.

Mijn leven staat, ik sta. Mede dankzij de liefde van Petra, mijn moeder, mijn en Petra’s familie, en de vele lieve vrienden. Zonder hen is mijn leven niet wat het is geworden. Zij verrijken het. Zo ook de mensen die mij uitdaagden andere weggestopte stukken van mezelf te leren kennen. Echter het zou leeg zijn als ik God de Vader, Jezus Christus zijn Zoon en de Heilige Geest niet zou kennen, dat is de basis waar ik op bouw.

Tenslotte kwam ik tijdens doopvoorbereiding het volgende tegen in een boek dat ik las:

Door de waterdoop worden we één met
Christus in Zijn dood, begrafenis en opstanding,
we laten ons oude leven achter in het
watergraf en staan op in een nieuw leven.