“Zal ik voor je bidden?”

Vandaag hoef ik niet veel te werken. Ik duik al vroeg in het boek* van de voorbij weken dat me zo trouw gezelschap houdt. Na de lunch ga ik zoals ik vaker doe wandelen. Ik voel me prima. Loop ik ook rechter misschien? Af en toe bid ik op de route. Het is heerlijk weer, niet te warm. Als ik halverwege ben, kom ik een kleine Aziatische vrouw tegen. Aan de fietstassen te zien is ze postbode. Ze lacht me vriendelijk toe, en ik groet haar maar gelijk schiet er een gedachte door mij heen: ‘Zal ik voor je bidden?’. Ik loop echter door, en betrap mezelf erop dat Gods Geest mij die indrukken niet voor niets geeft. Ik durfde echter niet. Een voornemen ontstaat alert te zijn voor dit soort ingevingen en een volgend keer gewoon te doen wat God van mij ‘vraagt’.

Ik loop door en zie in de winkelstraat een bekende, een weduwe uit de kerkelijke gemeente. Ze is allerhartelijkst. Haar man is enkel jaren geleden overleden en ze vertelt dat de pijn over het verlies minder is geworden. Ze eropuit trekt, veel doet met haar kinderen en kleinkinderen. Maar ook op fietsvakantie is geweest met een goede vriendin. “Hoe is het met je geloof?”: vraag ik. “Goed”: antwoord ze, “Alleen zou ik wel eens willen doorpraten over wat er in de Bijbel staat”. “Doen”, antwoord ik. En ik bemoedig haar idee. We nemen afscheid nadat ik vertel over mijn nieuwe contract bij de Hoop.

Het is niet al te druk. Als ik oversteek, nog steeds in de winkelstraat, zie ik een bekend gezicht… de vrouw die de post bezorgt van even daarvoor. Zonder schroom vraag ik haar nu: “Heeft u gebed nodig”. Ze begrijpt me niet. Ik leg haar in het Engels uit of ze gebed nodig heeft. Nee, zegt ze. Bent u gelovig is mijn volgende vraag. Ja zegt ze, ik ben katholiek. Kom in een gemeente voor Filipinos en mensen uit Zuid Afrika in Rotterdam Zuid. Als ik wil kan ik daar ook naar toe gaan. Ik vermoed dat ze mijn vraag niet helemaal begrepen heeft. Of het is een uitnodiging om met mensen daar te bidden. Ik weet het niet. Ik zocht het op er zijn samenkomsten voor speciale doelgroepen: Filipinos, Afrikanen, Irakezen. Ik breng het in gebed.

Als ik bijna thuis ben kom ik nog een kennis tegen. We hebben een geanimeerd gesprek. Opnieuw vertel ik dat ik een ‘nieuwe’ baan heb. Ze vertelt dat ze schietgebedjes doet, haar aandeel in haar geloof die ze als katholieke meekreeg.

Thuis gekomen heb ik de afspraak met een collega van de Hoop via Teams. Erna lees ik de krant en begin weer in mijn boek te lezen. De gedachten aan deze dag krijgen vorm. Allereerst 3 mensen die ik sprak tijdens een wandeling van 30 minuten. En wat de betekenis is van de ontmoeting met de Filipijnse vrouw. Wat ik denk is dat God mij leert dat ik vrijmoedig mag zijn, ten alle tijde. Dat ik niet bang hoef te zijn dat ik niet geleid zal worden. En dat mijn vrijmoedigheid en leiding door Gods Geest mij nieuwe werelden zal doen open laten gaan. Dat ervaar ik bij deze vrouw. Ze maakte geen gebruik van mijn aanbod voor gebed, maar opende wel een nieuw ‘venster’. En daar mag ik weer op reageren. Of niet, dat is mijn keus.

Ik leerde dat ik mag vertrouwen op de ingevingen die ik krijg. En daar een keus in kan maken. Dat liet ik een vorige keer na bij mijn werk en paste ik vanmiddag met succes wel toe. Door die ervaringen hier nogmaals te beschrijven, krijgen ze voor mij meerwaarde. De meerwaarde die een leerproces met het verstaan van Gods stem krijgt. Hopelijk durf jij het ook aan om te leren te vertrouwen op Gods ingevingen in jou. Ik gun je dat van harte.

(*Boek ‘Wonderen van het Koninkrijk’ , auteur Martin Koornstra)