Van alledaagse zegeningen tot wonderen

Het heeft een reden dat ik zo bezig met wonderen ben ik lees er een boek * over, lees mijn vorige blogs er maar op na. Vandaag sta ik stil bij de vele zegeningen die God mij geeft. En verbaasde ik me dat ik niet blij kon zijn over een klein wonder.

Ik heb al jaren een haat-liefde verhouding met mijn tandartsbezoek. De ‘haat’ zit hem in de angst voor iets dat jaren geleden door hem gezaaid is; terugtrekkend tandvlees. Het is ik weet niet hoeveel jaar geleden dat hij zei: “Meneer u heeft terugtrekkend tandvlees”. Zonder meteen de consequenties voor te spiegelen, heeft me dat heel lang achtervolgd als ik weer voor mijn halfjaarlijkse controle moest. De angst een kunstgebit nodig te hebben met in mijn achterhoofd de behandeling waarbij mijn beide ouders implantaten lieten plaatsen, staat me nog helder voor de geest. Dat wil ik niet. Dus maak ik me sinds die tijd bovenmatig druk over de vraag: “Is het al zover?”

Deze ochtend is het echter anders. Ik voel me niet angstig, weet dat de eerste afspraak sowieso geen grote ingrepen plaatsvinden en dat geeft rust. Ik bid uitgebreid en langdurig voor behoud van mijn gebit. Als ik na een kwartiertje weet buiten sta was er zoals gebruikelijk weer tandsteen en als bijzonderheid een klein gaatje dat hij gelijk vult. Niets pijnlijks. En dus ben ik blij dat ik er weer een half jaar tegenkan.

Als ik echter thuis kom is er niets van wat ik vorige keren wel had, euforie omdat het achter de rug was. Deze keer voel ik dat ik het eigenlijk vanzelfsprekend vind dat ik niets had. En dat het ook zo hoort te zijn. En daar begint de aanleiding voor de kern van deze blog: ‘Neem ik de vele wonderen en zegeningen eigenlijk als vanzelfsprekend aan in mijn leven, alsof ik er recht op heb?’

Nu lees ik over de prachtige wonderen die Jezus doet en het realistische beeld wat Martin schetst over zijn weg rond genezingen en wonderen. Naast het leren omgaan met het uitblijven van wonderen als je erom vraagt. In die uitersten begeef ik me deze dagen. Ik ben dankbaar voor de kleine wonderen die ik al mag zien. Maar tegelijk is er de gedachte: ‘maar dat was ook zonder gebed gebeurd’. Die tweestrijd is er in mij gaande. En die maakt zich ook van mij meester na mijn bezoek aan de tandarts vanochtend. Wat wil God mij laten zien? (Wat is de reden dat ik dit schrijf)

‘Toonbeeld’: krijg ik in mijn gedachten als ik ervoor bid. Toonbeeld staat voor voorbeeld, ontwerp, concept. Hoe je iets kan doen. Ik snap het niet helemaal, hoe kan een voorbeeld van een bezoek aan de tandarts als voorbeeld dienen? Ik heb hem. Door dit voorbeeld, wordt mij duidelijk waar ik hierover schrijf namelijk dat wonderen en het leven iets is om heel dankbaar voor te zijn. Dat er verschillende verschijningsvormen van wonderen zijn. De associatie met een genezingswonder is gauw gemaakt, maar zoals ik las kan er ook sprake zijn van Gods grootheid door het vermenigvuldigen van eten. Wat te denken van de opstanding uit de dood. Een mega wonder.

Is gezond zijn een wonder? Van ziek naar beter gaan wel. En het ligt eraan in welke omstandigheid je geneest. Is het door handoplegging of anderszins, dan spreek je van een wonder. Maar als je verkouden was en het stopt, is dat dan een wonder? Of zoals ik vandaag dacht, je wordt afgesneden in het verkeer en ontloopt een ongeluk. Is dat een wonder? Ze zeggen dan wel eens: ‘Ik had een engeltje op mijn schouder’. Dus dat er hogere machten meewerken is dan mogelijk. Is een dag waarop je veilig door het drukke verkeer van de stad manoeuvreert een wonder of niet? Is een gasslang van het gasstel 25 jaar gebruiken, waar deze na 5 tot 10 jaar vervangen moet worden, een wonder voor elke dag dat deze niet is gaan lekken gedurende de 15 jaar dat je gewacht hebt? Is het hebben van een partner en het goed hebben samen, een wonder of niet? Ik weet het niet.

Ik denk dat ik voor alle huis tuin-en-keuken-wonderen, zoals ik al een tijdje doe, God dank. Maar ik mag me ook verdiepen in de zegen die er op mijn leven rust. De groei, de rijkdom, de vreugde, de goedheid, alles waar God mij dag in dag uit in voorziet. Ik mag er dankbaar voor zijn. Steeds opnieuw, opdat het niet vanzelfsprekend is en wordt. Elke dag opnieuw mag ik stilstaan dat er vrede is in mijn straat en leven. Dat ik vrij ben en God mij zegent. Dat er wonderen gebeuren! Prijs de HEER!

(* Boek: ‘Wonderen van het koninkrijk’, door Martin Koornstra)