Wanneer alle hulpbronnen opdrogen... - fantasy -

Een toekomstscenario. Wat nu?

De elctriciteitsvoorziening is al maandenlang niet meer wat het geweest is.
De intervallen wanneer electriciteit wel, dan niet, functioneert, worden steeds groter.
Mensen die op de zevende of achtste verdieping van een flat wonen komen amper nog de deur uit.
Met regelmaat rukt de brandweer uit om mensen te bevrijden uit de lift.
Ziekenhuizen moeten zich steeds vaker behelpen met noodaggregaten.
Voedselbanken rijzen de pan uit.
De helft van de werkende bevolking is teruggevallen naar een bestaansminimum.

Veel jeugdige werkelozen hebben zich laten omscholen tot BOA's, bijna een semi-militaire organisatie,
die met vele duizenden werknemers is uitgebreid.
Vooral de rijken voorzien hun huizen van de benodigde beveiliging.
Het aantal inbraken is in één jaar tijds verdrievoudigd.
De wetteloosheid regeert. De roep om een sterke man als minister-president wordt steeds luider.

Was het bezoek aan de kerken tot een absoluut minimum gedaald..... nu lijkt het wel dat daar een lichte
kentering in is gekomen. Jaloers werd gekeken naar mensen in de bible-belt.
Echter het fenomeen van huiskerken komt nu als paddenstoelen uit de grond.
Kleine clusters van tien tot twintig mensen komen wekelijks bij elkaar en ook op doordeweekse avonden ontmoeten ze elkaar. Het leken apostolaat lijkt onbegrensd.
Mensen bemoedigen elkaar dat de lang verwachte terugkomst van Jezus Christus op handen is.

Naast de toenemende geestelijke duisternis wordt in de harten van velen hoop geboren.
In plaats van internet en teevee zoeken mensen elkaar op en praten en bidden met elkaar.
De spontaniteit onder velen lijkt onbegrensd, evenals de tegenstellingen onderling.
De agnostische bevolking reageert steeds meer vijandig op andersdenkenden.

De enorm toegenomen armoede heeft niet alleen negatieve aspecten.
In tegenstelling tot een toegespitste individualisering wint ook de familie-gedachte steeds meer aan kracht.
Hulpbehoevende ouderen worden opgenomen in de gezinnen van hun kinderen.
We zijn terecht gekomen in wonderlijke tijden.
Onder christenen versmalt de tegenstellingen tussen jong en oud.
Hier en daar is de onderlinge hulpvaardigheid onbegrensd.
Het doet me denken aan een oud versje uit vroeger dagen:
"Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw. De hemel en de aarde..."