Niet langer vreemdeling

Een onbestemde blik
een mengeling van droefheid en verlangen
dacht ik,
"misschien een bangerik".

Zo kijk ik naar de mensen
om me heen
onwetend van hun wensen
ballast van hun bestaan.

Je moet maar durven.
Leven dat je is geschonken
vliegt als een schaduw heen
wanneer je eenmaal hebt gedronken.

Zelf drink ik aan de Bron
waar ik Zijn beeld'nis in herken
gevonden na die vele jaren
sinds ik op aarde ben.

Deez' aard is niet langer meer
mijn thuis;
angstvallig werend
rondlopend gespuis.

Maar toch, maar toch...
een hunkering breekt door
ziend' op die Ene
waar ik mijn leven aan verloor.

Laat het feest zijn in de huizen.
Niet langer vreemdeling.
Een nieuwe tijd breekt aan
sinds ik met Hem om ging.