Ik wilde je geen pijn doen

Ik wilde jou geen pijn doen toen ik de relatie tussen ons beiden verbrak. Ik bedank je nog voor die enkele maanden dat we heel relaxed contact met elkaar hadden. Af en toe zweefde ik ook op roze wolkjes en dacht dat ik het helemaal met jou zou maken. Maar allengs veranderde dat. Ik was nog niet toe aan die complete liefde. Je wilde steeds meer en ik probeerde je daarvan te weerhouden. Het leek wel of je meer belangstelling voor mijn lichaam leek te hebben dan voor mijn eigenlijke zelf. Als ik de relatie met jou niet zou hebben verbroken, dan was ik je gaan haten. Daarvoor had ik teveel zelfrespect om die weg te bewandelen. Ik had gehoopt dat je me zou begrijpen.

Het is nu al weer geruime tijd geleden dat we elkaar met regelmaat ontmoetten. Ik heb er veel van geleerd. Geleidelijk aan sta ik weer open voor nieuwe contacten. Ik weet wel dat ik me dan vanaf het eerste contact heel duidelijk zal opstellen wat ik wèl, dan niet fijn vind. Voor mij zelf heb ik heel vast besloten dat ik vooral mijn (onzichtbare) Levenspartner in zo'n relatie zal betrekken. Meer als ooit tevoren wil ik de smalle weg van het Kruis bewandelen. Niet dat ik zo heilig ben, maar ik heb wel heel duidelijk mijn prioriteiten gesteld.

"Lieve God, ik vraag U, maak me alert hoe U mijn leven gaat leiden. Behoed me ervoor dat ik niet in dezelfde fouten van weleer zal vervallen. Ik wil graag trots zijn op die levenspartner die ik nog niet ken. Pas dan zal ik gelukkig zijn als ik er op vertrouwen mag dat hij ook van U houdt. Geef mij onderscheidingsvermogen, mijn Heiland. Onbevreesd ga ik de toekomst tegemoet. Het verleden laat ik achter me. Ik dank U voor de vergeving van zonden. Met een schone lei lacht de toekomst me weer tegemoet."