Een waar genoegen ……..

Mijn leven is continue in beweging. Eigenlijk heb ik een heel leuk leven. Het is soms moeilijk om dat van mezelf te zeggen, bang om misschien de niet zo leuke momenten te vergeten en naar achteren te dringen. Hoe het komt dat ik mijn leven zo waardeer, vraag ik me in deze blog af. Daar wil ik over schrijven/ getuigen.

Het is me een waar genoegen de verantwoordelijke aan jou voor te stellen voor al dit goede nieuws dat ik wil delen: God. Hij is er verantwoordelijk voor, niemand anders. Er was een hele lange tijd voor mij voor nodig om te ontdekken wat verantwoordelijkheid is, maar toen ik het begon te begrijpen, had ik geen andere keus dan die verantwoordelijkheid meteen aan Hem te geven. Het is heel eenvoudig, zonder Hem begin ik niets. Dat is niet een goedkoop praatje van een vroom iemand, dat ondervind ik dag na dag. En nog wil ik er vaak niet aan toegeven dat het zo is. Ik las daar kort geleden iets moois over, dat mij hielp mijn onvolkomenheid beter te begrijpen: ‘Er is niemand die zoveel fouten maakt als ik.’ En dat zeg ik nu vaak tegen mezelf, niet om mezelf klein te maken maar om het besef, dat wat ik eigenlijk altijd dacht namelijk, dat ik heel wat voorstelde tegenwicht te bieden.

Wat mij ook blij maakt is te ontdekken dat de Bijbel zo’n prachtig boek is. Met een antwoord op al mijn levensvragen. Nooit gedacht dat toen ik 30 was en het geloof niet meer had, die vragen van ‘Wat doe ik hier? en ‘Waarom ben ik hier op aarde?’, steeds weer beantwoord worden door alles wat ik rond mijn geloof leer.

Daarmee kom ik bij de volgende blij-maker; groeien/leren. Ik verheug mij van het feit dat ik op mijn 58-ste zo enorm veel leer, leer dat (naar ik hoop voor anderen) ik een leuker mens word om mee te zijn. De groei die ik doormaak is levensveranderend, keer op keer. Of het nu is dat ik leer Gods stem te verstaan, de Bijbel ‘leer lezen’, de gebeden rond de Heilige Geest, mijn emoties, de contacten die ik heb, steeds weer merk ik dat ik in ontwikkeling ben. Niet dat ik onvermoeibaar ben, soms zegt God ook: ‘Ho maar even, enthousiaste man.’, dan vergeet ik mezelf. Maar Hij niet, Hij zorgt voor me als ik dan even pas op de plaats moet maken. Kijk dat doet een Vriend en Vader.

Toen ik daarnet nadacht over deze blog moest ik ook denken aan hoe God op zoveel vlakken voor me zorgt: financieel, geestelijk, lichamelijk, mentaal, emotioneel, ik zal er nog wel meer vergeten maar hij zorgt voor me op elk vlak. Zo nu en dan denk ik eraan als ik iets wil winnen, dat God ook dat in de hand heeft. En Hij mij zelfs dan (als ik verlies) een lesje wil leren, niet om mij te kleineren. Nee, zo is God niet maar om de betrekkelijkheid van winst en verlies in het leven te leren. En dat als Hij er zijn goedkeuring niet over geeft, ik nog zo mijn best kan doen maar van een koude kermis thuis zal komen( lees: niet zal leren wat God mij wil vertellen).

Soms als ik Wordfeud speel op de Ipad moet ik eraan denken dat het ook gewoon leuk is als de ander wint. Het gevoel van winnen aan de ander te gunnen. Want dat is een fijn gevoel, dat weet ik uit ervaring. Dan kan een spel ineens heel anders worden. Niet meer de ander dwarsbomen maar de ander naar een hoger plan spelen. Misschien komen er dan mooie letters op je plankje. Maar niet omdat je het daarom doet, maar dat dat kan gebeuren.

Het is een mooie metafoor voor het leven. Durf ik te verliezen. Durf ik mensen die in het verkeer domme dingen doen, als weg van God met mijn hart te zien? Ja, zeg ik. Maar nee, blijkt keer op keer mijn eerste impuls te zijn als ik gesneden word of iemand op het fietspad zie hardlopen. ‘Jij hoort daar niet, snap je dat niet’, zou ik willen schreeuwen. Maar ik bedenk me en realiseer me hoe stom die gedachte is. Eigenlijk is God zo tof, dat Hij mij keer op keer deze genadetrainers op mijn pad stuurt. Net zo lang tot ik sterf aan mezelf, en ieder ander vergeef zoals Hij mij keer op keer vergeeft. Het hier te schrijven gaat me makkelijker af dan het te doen. Dat is alleen een daad van de wil, en gebed zo bedenk ik me hier nu. Ga ik doen. Weer iets te leren. Dank U.

Zo geeft deze blog mij de ruimte om niet alleen te tonen hoe groot en liefdevol mijn Vader in mijn verlangens is. Maar ook laat Hij zien hoe Hij keer op keer mij verder wil brengen. Verder en verder. De veelzijdigheid en diepte die er door het geloof te bereiken is, kent geen grenzen. Daar kan ik stil van worden en mijn armen om God heen slaan door hier van zijn liefde voor mij te getuigen.
Dan kan ik Hem zo maar horen fluisteren: ‘Je bent mijn geliefde kind.’ Xxx