Overgave

We hebben samen wat gepraat
zielen aaneengekluisterd
De waarheid komt me zeer te na
Soms leek de horizon verduisterd.

Nu zit ik peinzend in m'n bed,
herdenk m'n jeugd van vroeger jaren.
En het leek net
of 't duister op ging klaren.

Ik hoef de dag van morgen niet te weten
Wat schuil gaat, voor dat, wat nog verborgen ligt
Zijn goedheid en genâ zijn immers niet te meten
Hem minnend in het worden aangezicht.

Ik vrees noch tijd, noch eeuwigheid
een mensenkind én kind van God
Mijn komst, zorgvuldig voorbereid
verankerd in Gods heug'lijk lot

Een spel van woorden is het, anders niet.
En als een kind leg ik de woorden voor me neer.
Eén is er die mijn spelen ziet
Hij, die mij lief heeft, is de Heer.