De agenda

De agenda en wijsheid om met jouw tijd om te gaan.

Zo, in de maand november, is het voor mij de tijd om enkele agenda's te kopen. Ik heb al mijn agenda's van een flink aantal achterliggende jaren nog bewaard. Soms vind ik er schatten van herinneringen in terug. In de bijbel lees ik: "Leer ons zo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen".

Samen met mijn echtgenote, zijn we de stamouders van een groep van dertig kinderen, aangetrouwde kinderen, pleegdochter en kleinkinderen. In het onderhouden van relaties ligt hier onze eerste prioriteit. We zijn actief betrokken bij een plaatselijke christelijke gemeenschap en met mijn echtgenote leiden we een kring aan huis. G. doet mee aan de zondagsschool en vanuit evangelisatie doeleinden leidt ze een kinderclub in één van onze stadswijken aan huis: "de Leeuwentroep".

Ongemerkt verdubbelt het aantal mensen zich waaronder veel kinderen bij wier leven we intens betrokken zijn. Ik zelf ben assistent in de plaatselijke christelijke boekhandel en met een groot aantal vrijwilligers verdelen we daar de werkzaamheden.
Het invullen vaan adressen en telefoonnummers in mijn agenda's is zo rond de jaarwisseling een omvangrijke bezigheid.

Op het moment houd ik drie agenda's bij. In twee ervan staan alle adressen en telefoonnummers. Een kleintje, die in elke broekzak past; de tweede is dubbel zo groot. Wanneer één van de agenda's zoek is, kan ik altijd nog terug vallen op de andere agenda. Alle afspraken van gemaakte afspraken voor bezoeken en verjaardagen komen in de drie agenda's. De derde agenda is namelijk een afsprakenboek en ook voor mijn echtgenote toegankelijk. In ons bovenhuis in Arnhem onderhouden we een bijna strikte scheiding in bezigheden en de P.R., waaronder de agenda's behoren tot mijn territorium. Natuurlijk doen we alles in gezamenlijk overleg.

Eigenlijk is, gedurende mijn bijna tachtig jaren, schrijven mijn lust en mijn leven geweest. Mijn papa was gedurende zijn hele leven journalist en ik ben, wat het gedrukte woord betreft, in zijn voetsporen getreden, waaronder dertig arbeidzame jaren werkzaam in meerdere boekhandels. En rond de jaarwisseling verkocht ik honderden agenda's in alle soorten en maten.

Dikwijls, in overleg met mijn hemelse vader, verstuurde ik duizenden brieven en mails en schreef een even groot aantal korte verhalen, waarvan ik er een duizendtal bewaard heb. "Wie schrijft, die blijft". Met vijftien gepensioneerde jaren kan schrijven uitgroeien tot een hobby die doel en richting aan iemands leven geven.