God boven alles

God boven alles

In de Trouw van vorige week las ik op woensdag een artikel over twee mensen die een boek geschreven hebben, het heet ‘Terug naar het hart. Compassie in het dagelijks leven.’ Kijk zo’n artikel roept interesse bij mij op. Ik kwam allerlei herkenning tegen in wat de twee schrijfsters in het boek deelden. Maar het mooie was, dat ik het kon koppelen aan mijn geloof in God.

Er was een tijd, vlak voordat ik weer tot geloof kwam, dat ik helemaal opging in de boeddhistische wijsheden en leer. Niet dat ik er zoals de ene auteur van het boek drie jaar lang in een boeddhistisch klooster in Myanmar voor moest vertoeven. Maar toch ademde ik letterlijk en figuurlijk de leer in van mensen die zich er door lieten leiden.

Het bracht me tot een diepe crisis en in die crisis kwam ik terug bij God. Een tijd lang las ik geen boeken, bang als ik was geworden voor alles wat ik net voor de crisis tot me had genomen. Dat duurde 10 jaar. De laatste 8 jaar ben ik weer boeken gaan lezen. En die hebben mij veel gebracht. Teveel om op te noemen.

De laatste twee jaar durf ik weer iets toe te laten waar ik aanvankelijk zo bang voor was. Dat zijn boeken van mensen die zich laten inspireren door het boeddhisme. Zo heb ik recent een aantal boeken van Riekje Boswijk Hummel gelezen, die zich voorstaat op de invloed die het boeddhisme op haar heeft als mens. Wat ze overigens maar beperkt in haar boeken laat terugkomen. Maar ook christelijke schrijvers die de wijsheid van het Oosten vertalen naar het christelijk geloof heb ik gelezen. Daarvan vind ik Philip Troost een voorbeeld. Hij schreef ‘Energie van de Geest’, een boek dat iets dat voor mij met pijn omgeven was ‘energie’ een nieuwe dimensie geeft. Maar ook ‘Mindful met Jezus.’, nog zo’n boek waarin hij de verschillen tussen boeddhisme en christen-zijn uitlegt.

Ik ga niet over één nacht ijs, check bij mijn vriendin of ik er goed aan doe. Zij zegt dat ik het zal voelen als iets niet goed voelt. Dat is dan weer mooi, het vertrouwen dat zij mij geeft. Ik leer nu evenwel mijn geloof naast de onderwerpen in het artikel te leggen, een inzicht dat ineens nu helder wordt terwijl ik het schrijf. Waar voorheen ik de onderwerpen mooi vond, schrijf ik er nu de link met God bij.

Terug naar de aanleiding voor deze blog, het artikel over het boek. Naast energie, emoties en gevoelens, is er nog een onderwerp wat mij na aan het hart ligt. Dat is het hart zelf. Vandaar dat de titel van het boek mij direct triggerde. In het boek worden 4 gemoedstoestanden beschreven: medevreugde, compassie, gelijkmoedigheid en liefdevolle vriendelijkheid. Er wordt, zo lees ik in het artikel, een brug geslagen naar de moderne psychologie. De levenslessen van Boeddha worden bevestigd door de moderne positieve psychologie. Waar ik een brug sla tussen mijn geloof in God met onderwerpen die ik in de psychologie tegenkom.

Ze hebben het over ‘..de balans tussen je hart openen voor de ander, en tegelijkertijd niet overweldigd raken, en je eigen grenzen blijven aangeven.’ Het is wat ik ervaar in mijn werk met cliënten, ik sta naast hen. Ik hoef hen niet te redden. Dat is een belangrijk gegeven. En dat komt voort uit wat ik mij eigen maakte: ‘Jezus is de enige Redder’. Dat heeft mij de rust gegeven om er niet meer ‘tussen te gaan zitten’. Ik ben ‘slechts’ een instrument in Gods handen. Alles waarvan ik denk dat ík het ben die de ander leidt, is een leugen. Dat maakt mij niet minder betrokken, maar wel zuiverder in hoe ik doorgeef wat God wil zeggen. Zo ervaar ik steeds vaker mijn rol, die van doorgever. Daarin mag ik de ander ook deelgenoot maken van de grenzen die aan mijn persoon vastzitten. Om daar weer de cliënt te helpen zijn eigen grenzen te leren kennen.

Een vertaling van bovenstaande geven de schrijvers in de gemoedstoestand gelijkmoedigheid. Er staat: ‘Gelijkmoedigheid betekent dat je je openstelt voor het lijden in de wereld, terwijl je je tegelijkertijd bewust bent van de reikwijdte van wat je kunt doen.’ Het raakt precies aan wat ik in de voorgaande alinea beschrijf.

De conclusie is dus dat ik alles van wat ik in mijn goddeloze jaren zocht terug aan het vinden ben in een verbeterde uitgave, namelijk bij God en Jezus Christus. En dat ik eigenlijk op weg was naar God ook de laatste jaren voor mijn crisis toen ik zoekende was. Dat is een periode van 10 jaar geweest, tussen mijn 30-ste en 40-ste levensjaar. Dat wat ik toen zocht ben ik nu allemaal aan het terugvinden, in mijn christen-zijn. God gaat boven alles.