De zin van vandaag

De zin van vandaag

De gedachte kwam maandagmiddag naar boven, het getob, het gepieker, de onvrijheid maar bovenal de angst, waar zijn die allemaal voor nodig? Voor iemand die nogal geobsedeerd is door de vraag hoe emoties werken misschien nogal ridicuul om bij stil te staan. Immers aan die gedachten en emoties kan ik toch werken en daar een weg in vinden, of beter ze oplossen.

Ik geef toe, ik ga lekker op gevoelsgebied. Vandaag bij mijn werk op school, verraadde zich een gevoel van vrijmoedigheid in mij dat ik langzaamaan tot mijn handelingsrepertoire mag rekenen. Dus de vraag die ik in de eerste zin stel, moet verband houden met iets anders. Wat is dat?

Ik denk dat het te maken heeft met vrijheid. De vrijheid om te leven. Ik bedoel daarmee mijn oorspronkelijk energie te voelen. Wat mag dat dan zijn oorspronkelijke energie? De energie die je voelt als het leven stromend is, met en zonder mensen. Ik las daarover dat oorspronkelijk energie drie componenten heeft: als je alleen bent, als je met anderen bent, en als je je energie op iets richt.

In het eerste geval kan je het vergelijken met een baby die rust en vrede ervaart alleen al door in zijn wiegje te liggen, en stil ligt te kijken. Die rust en vrede die veel mensen volledig kwijt zijn geraakt. Vervuldheid las ik ook. Soms ervaar ik vrede, nadat ik gehuild heb. Of wanneer ik een mooie ontmoeting had of bijeenkomst heb bijgewoond. De energie richt zich nergens op, maar wordt ook niet gehinderd door allerlei vervormingen.

Als er een persoon is waarmee een binding aangegaan wordt, dan richt je je energie op de ander. Dat is ook oorspronkelijke energie. Tot deze component hoort liefde. Natuurlijk voelt liefde niet altijd zo, is het soms ook getob en gedoe. Maar als je harmonie voelt, kun je toegang krijgen tot dat hele fijne gevoel dat tussen mensen bestaat, liefde. Dat hoeft niet alleen je partner te zijn. Ook met anderen met wie je goed kunt opschieten kan je die oorspronkelijke energie voelen.

Tenslotte kun je je energie op iets richten. Dan voel je enthousiasme en plezier. Kijk maar naar kinderen, die vol leven opstaan en zin hebben in de dag. Zij doen van alles, gaan van het ene over in het andere. Staan niet stil of ze iets wel of niet willen of kunnen, met open vizier treden ze het leven tegemoet. Ze spelen.

Als ik bovenstaande op een rijtje zie staan, zie ik ineens waar het bij mij aan schort. Dus toch weer een analyse. Ik merk dat op mijn nieuwe werkplek ik nog moet wennen, om mij de nieuwe gewoonten en handelingen eigen te maken. En daar wringt de schoen, dat gaat mij niet makkelijk af. Eigenlijk houd ik helemaal niet van nieuwe dingen. Blijf ik het liefst bij het oude vertrouwde. Toch ga ik het aan. Heb ik bewust voor deze nieuwe route gekozen. En is het onderdeel van mijn proces, deze fase van nieuwe dingen. Maar waar een kind zich niet druk maakt of het iets al dan niet kan, roept dat bij mij weerstand op. Daar heb ik hem. Mijn energie stagneert. Ik heb een doel en dat doel kan ik niet bereiken.

Als de energie niet stroomt, dan is dat op te lossen door boos te worden en te huilen. Omdat die niet tegelijk gevoeld kunnen worden, voel ik me machteloos. En het is die machteloosheid die mij dit gevoel geeft van lichte lusteloosheid. Een gevoel van niet willen. Maar meer nog de gedachte die uit de eerste zin spreekt, mijn gepieker over hoe dingen werken. En ook het verlangen naar zin hebben in. Hoe die twee gevoelens te overbruggen?

Bijvoorbeeld door ze op te schrijven, zoals ik hier doe. Uit de kluwen. Daarbij deelde ik ook mijn gevoel op mijn werk met iemand. Aanvankelijk zei hij het te herkennen, maar ik voelde dat hij mij wilde vertellen dat het voorbij gaat. Dat laatste was niet nodig. Daarin zag ik ineens iets nieuws. Kunnen mensen mijn ongemak verdragen zonder mij als een kind te behandelen? En de volgende vraag: Verdraag ik het ongemak van anderen? (Daarover in een volgende blog misschien meer.)

Voor nu hou ik het bij het doorvoelen, ook bidden voor mijn eigen onmacht. Dat is mijn weg. In de hoop en het vertrouwen dat God mij leidt. Hij heeft deze dag gegeven en alles wat ik mag ontdekken. Dus bij deze probeer ik richting te geven aan deze gedachten via Hem.