Onmachtig zijn

Onmachtig zijn

Voor iemand die vaak schrijft over zijn proces is ‘onmachtig zijn’ een uitdaging. Juist in mij is er een groot verlangen te begrijpen wie ik ben. Misschien als ik de bijbel beter zou kennen, zou ik daar zo menig bijbeltekst bij kunnen voegen die die wijsheid bevestigt. Echter de ‘on-wijsheid’ het niet kennen is ook iets dat vreugde en geloof voortbrengt. In mij woedt er geen strijd, terwijl dit als ik dit schrijf best zou kunnen.

Immers kennis en onwetend zijn, zijn elkaars tegenpolen. Kunnen ze verenigd zijn in één en dezelfde persoon? Roept God niet op om veel meer aandacht aan Hem te schenken dan aan al het andere? Is denken niet slechts datgene waar kennis om draait en snij ik daarmee mijn hart niet af? Gaat het er juist niet om een stromend hart te bereiken?

Veel vragen. Ik merk dat ik zowel mijn verstand gebruik, als God vraag om mij te leiden. Hoewel die twee aan elkaar tegengesteld lijken is het voor God juist mogelijk om beide te doen. Zowel in afhankelijkheid te leven van Hem als zelf de touwtjes in handen te nemen. Verantwoordelijkheid nemen voor mijn leven. Ja, ik probeer enigszins controle te krijgen over mijn doen en laten. Maar is een voelend, stromend hart waarin emoties de ruimte krijgen om gevoeld te worden juist niet een vereiste om mij in liefde te verhouden tot de ander?

Waarschijnlijk zijn er meer wegen die naar Rome leiden. Dit is mijn weg. Niemand hoeft hem te gaan en niemand zal mijn weg gaan. Misschien een minuscuul deeltje ervan meepakken, maar ieders weg is te complex om ze te dupliceren. Daarvoor heeft God mensen zo gemaakt dat ze verschillen, ook al hoop ik dat dat niet zo is. Maar die leugen ontmantel ik. Niemand hoeft te zijn als ik, evenmin hoef ik als een ander te zijn. Dat is vrijheid.

De vraag die opdoemt is, waar kunnen wij elkaar in liefde ontmoeten? Waar verbind ik mij met jou? Hoe verbind ik mij met jou? En hoe kan die verbinding zonder kleerscheuren verlopen? Kan ik jou in vrijheid met alles wat ik ben, jou jou laten zijn? Kan ik mij van hart tot hart met je verbinden, met alles wat ik meedraag? Met alle ballast die mij tot mij maakt, en alle ballast die jou tot jou maakt, kunnen wij ergens een punt bereiken waar wij samen onze ballast neerleggen en ons verbinden?

Volgens mij is dat de kern van waar ik uit wil komen in mijn navelstaarderij. Steeds dichter wil ik naderen tot wie ik ben, steeds meer ringen van de ui wil ik afpellen. Steeds zuiverder wil ik zijn in wie ik ben, om jou te naderen. Niet omdat wij het hetzelfde mogen zijn, maar omdat ik zonder ballast jou tegemoet wil treden vanuit mijn zuivere kern. Nu ik dit schrijf is dat waar ik op uitkom, die zuivere kern waar ik al heel lang naar op weg ben. Die kern die de verbinding vormt tussen mij en de ander. Daar waar zoveel wonden zijn ontstaan. Die wonden ben ik langzaam aan het doorvoelen, aan het helen, opnieuw tegen het licht aan het houden. Om van daaruit in ieder geval van mij uit een poging te doen al mijn (voor)oordelen opzij te schuiven en jou te zien zoals je bent, Gods geliefde Kind.

Daarbij dienen zich steeds weer nieuwe oefenterreinen aan. Is het niet in mijn werk, dan is het wel in vriendschappen. Is het niet in mijn familierelaties, dan is het wel in mijn eigen relatie. Die laatste is de vruchtbaarste van alle proeftuinen waaruit ik vruchten pluk. De vrucht van liefde. Ik realiseer me niet hoe groot die rijkdom is van het naast elkaar leven met iemand. Elkaar steeds weer leren verstaan, ondanks de ‘bagage’ die wij beiden meetorsen. Ondanks de verschillen. Maar met geloof en met het vertrouwen dat God ons niet voor niets bij elkaar gebracht heeft. Die rijkdom is onbetaalbaar. Het geschenk dringt al schrijvende nauwelijks tot mij door. Wat het betekent dat iemand haar leven met mij wil delen. Zij doet dat.

Hoe is dat in jouw leven? Zoek je naar verbinding met anderen? Ben je daar tevreden mee? Of is er een verlangen om het anders te doen? Zo ja, wat doe jij dan? Herken je iets van mijn verlangen om vanuit je eigen zuiverheid de ander te bereiken? Of ben je daar al? En hoe heb jij dat dan gedaan? Of zijn jouw maatstaven gewoon anders?