Het wordt alleen maar beter

Nog een paar weken, en dan zijn we drie-en-vijftig jaren getrouwd. Sjonge, hoe houd je zo lang vol? Het gekke is, het wordt alleen maar beter. Wanneer ik zestig jaar terug kijk in de tijd, dan zou ik met de kennis van nu op verschillende terreinen andere keuzes hebben gemaakt. Echter, wat betreft ons huwelijk, ik had het niet beter kunnen treffen. Dank zij haar ben ik enorm gegroeid in mijn persoonlijkheid. Menige crises lag daaraan ten grondslag. Maar elke keer kom je sterker tevoorschijn uit de strijd.

Het leuke, binnen een huwelijk waarin je aan elkaar gewaagd bent, is dat je allerlei kleine, en grote avonturen wacht. Qua persoonlijkheid is m'n echtgenote een leidster; ik ben meer een volger. Daarnaast geven we voldoende ruimte aan elkaar om het leuk te houden. Zowel de leuke- als zowel de noodzakelijke dingen binnen een huishouding doen we in gezamenlijkheid. Zij maakt de meeste rommel en daar heb ik geen probleem mee. Wanneer we mensen op bezoek krijgen, dan ga ik gauw een kwartier aan het poetsen en haal de stofzuiger tevoorschijn. Wat textiele vaardigheden betreft is zij uitermate creatief en dat geeft ook de nodige gezelligheid.

Nu gaat ze een tijdje lijnen. Die achterliggende corona-tijd heeft wel wat teweeg gebracht. Eigenlijk kan ik nu ook wel een paar kilootjes missen. In de meeste gevallen kookt zij en ik verzorg de afwas. Gisteren stelde ik voor om gedurende de afval-tijd afzonderlijk ons eten te bereiden en daarvoor de inkopen te doen. Ze vond het een prima idee. Vanmorgen kuierden we gezamenlijk naar de Coöp; zij een karretje voor haar boodschappen en ik één voor de mijne. Zij was eerder klaar en eerder thuis. Met zorg zocht ik uit wat ik lekker vind. Over het algemeen ken ik geen andere vrouw die lekkerder kookt als de mijne. Echter nu wil ik me oefenen in datgene wat binnen mijn mogelijkheden ligt. Toen ik thuis kwam moest ze even lachen om datgene wat ik me toegeëigend.

Overmorgen starten we met een ouderen-kring met gemeenteleden van onze kerk. Hierin had ik het initiatief genomen en daarin ondersteund door m'n echtgenote. We gaan van start met zes mensen en eventueel kunnen daar later nog een paar aan worden toegevoegd. De gemiddelde leeftijd ligt rond de vijf-en-zeventig. We starten met een-aan-elkaar voorstelrondje en wisselen adressen uit. Daarna geven we de ruimte om te verwoorden waarin een ieder zijn of haar verwachtingen verwoord. Het resultaat is consensus; we dringen elkaar niets op. Ik vind het best wel spannend. Oudere mensen zijn niet altijd even flexibel. Van harte hoop ik op de nodige dynamiek. Niets is saaier wanneer alles zo voorspelbaar is. Ons uitgangspunt is, in dat wat Jezus verwoord: "Waar twee of drie mensen bij elkaar komen in mijn naam, daar ben Ik in het midden.".