Welke werkelijkheid?

Welke werkelijkheid?


Iemand zei een tijdje geleden dat ik de wereld beschouwde. Ik mag graag nadenken en schrijven over dat wat mijn leven kleur geeft, vooral nieuwe inzichten bespreek ik hier graag. Dat mijn leven gekleurd is door mijn geloof in God en zijn Zoon Jezus Christus is iets van de laatste jaren.

Is dat wat mijn leven inhoud geeft iets nieuws? Nee, de Bijbel en alles dat erin staat is al vele vele jaren oud. Het zet mij stil bij hoe ik mij verhoud tot die werkelijkheid. Er is bij mij een duidelijk verschil tussen de jaren dat ik wel geloofde en niet geloofde. De eerste 14 jaar van mijn leven werd ik opgevoed met het geloof. Toen tot mijn 39-ste niets ermee te maken willen hebben. Om vanaf toen tot nu mij elke dag iets verder te verbinden met mijn Schepper.

De werkelijkheid van wie ik ben, is een bewust worden van allerlei gedrag in mijn leven. Dit ging van verantwoordelijkheid nemen, tot grenzen aangeven, en meer recent het leren herkennen en erkennen van emoties. In dat proces is er echter iets dat ik hier wil aankaarten, alles om mij heen was al zo. Wat er verandert is, is hoe ik met al die situaties ben gaan dealen.

Of het nu is de weerstand die ik voel, verdriet dat ik heb, de onmacht die ik ervaar of de keuzes die ik maak, steeds gaat het er niet om dat mijn wereld verandert. Nee, hoe ik in die wereld omga met datgene dat er is, is bepalend.

Het lijken twee werelden waarin we leven, de buitenwereld en de binnenwereld. De buitenwereld die constant lijkt te veranderen onder de huidige technologie en corona. En mijn binnenwereld die ook aan grote veranderingen onderhevig is, omdat ik steeds meer leer. Mijn aandacht is vooral gericht op mijn binnenwereld, omdat ik daar het meeste invloed uit kan oefenen. Toch is dat niet helemaal waar. Daar kreeg ik afgelopen week een bewijs van.

Ik voelde me ronduit vervelend afgelopen dinsdagmiddag. Dat overkomt me niet vaak. Er waren meerdere redenen aan te wijzen, maar ik zat met dat gevoel. Ik schreef ze in een schrijfgebed aan Jezus van mij af. Toen ging ik liggen en na een half uur merkte ik dat het verdwenen was. Sommigen denken hierbij misschien aan toeval, maar ik zie het anders. De verandering was voor mij geheel en al verbonden met mijn schrijfgebed. Daarin maakte ik bewust een stap. Een stap in vertrouwen dat ik het bij Hem neer legde en ik niet wist wat er zou gebeuren maar het vertrouwen had dat Jezus het voor mij zou uitwerken in mij. En dat gebeurde dus.

Ik ben aan het leren om alles wat ik zo heb willen beheersen aan gedrag en de beheersbaarheid daarvan door te lezen over de psyche van de mens, ook weer los te laten. Erop te vertrouwen dat ik dat wat mij dwars zit ook bij Hem neer kan leggen. Er niet zelf mee aan de slag hoef. Dat schept een nieuwe werkelijkheid, namelijk een bovennatuurlijke wereld. Naast de binnen- en buitenwereld een wereld, die misschien wel als de meest ongrijpbare van de drie gezien mag worden. Tegelijk ligt daar ook de grootste uitdaging voor mij. Een uitdaging om los te laten. Een uitdaging om te vertrouwen. Een uitdaging om niet zelf de touwtjes in handen te hebben, maar Jezus en God te zoeken.

Ik kan het niet los zien van de dagboeken die ik lees van Sarah Young, zij roept steevast op om in Jezus nabijheid te zijn. Dat is daarom ook een belangrijke pijler aan het worden in de werkelijkheid waarin ik mij begeef. Een werkelijkheid die mij aanspreekt en er al heel lang is. De toegang ertoe wordt door anderen vergemakkelijkt. Vandaar dat mijn boekenkast inmiddels een mooie verzameling herbergt van de verhalen van hoe anderen zich verhouden tot God, en Jezus. Dat is hoe zij de werkelijkheid die voor hun belangrijk is, vertaald hebben naar mijn werkelijkheid. Dat wat ik er in mijn leven mee doe en er betekenis aan geef.

Blijft de vraag, of ik zonder al die boeken ook God en Jezus had kunnen vinden. Ik denk van wel. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, en Zijn wegen gaan ver boven de mijne. Dus Hij had mij wel gevonden. Waar ben ik echter zonder die steeds weer nieuwe voeding in de vorm van boeken die mijn werkelijkheid kleuren? Ik weet het niet. Ik dank Hem. Hij werkt in mijn leven, dat is mijn werkelijkheid.