Dichter-bij

Dichter-bij


Een woordgrap is gauw gemaakt, dichter met een verbindingsstreepje. Je zou kunnen denken dat het misschien over een dichter gaat en een bij. Nee, niets van dat alles. Daar ben ik wat te serieus voor. Ik geef het toe. Gedachte om het toch ook te proberen, een verhaal over een dichter en een bij. Wie weet.

Mijn insteek is evenwel mijn naderen tot God, of Jezus. Het gaat zo onhoorbaar, geruisloos. Dat zou de naam van mijn blog beter dekken ‘Geruisloos’. Mooi woord. Zonder geluid te maken. Letterlijk zonder geruis. Was het niet waar God soms is in het ruisen van de wind waar Hij de macht heeft om in vuur of storm te verschijnen. In en met grote kracht. Nee, geruisloos. Dat is mijn associatie met waar ik deze dagen bij stil sta.

Steeds kom ik door het dagboek van Sarah Young uit bij Gods aanwezigheid ervaren. En sterker nog, mijn gedachten Zijn kant op sturen. Er staat bij vandaag: ‘Als je worstelt met iets bijv zelfzuchtigheid dat steeds de kop op steekt, kan het helpen om die gedachte te verbinden aan een geliefde bijbeltekst of een kort gebed. Fluister bijvoorbeeld: ‘Heer, ik hou van U.’ en je zult merken dat je je gedachten opnieuw vult met Mij.’

Dicht bij Jezus zijn betekent dat ik heel bewust mijn vertrouwen uitspreek in Jezus, in God. Gisteren voelde ik me moe mede gevoed door een gevoel van onmacht dat ik in de loop van de dag had, toen ik op mijn werk als een soort politieagent leerlingen maar bleef aanspreken op het dragen van mondkapjes. Daar werd ik moe van. Ik bad ervoor op mijn werk, maar er leek niets te veranderen. Ik ging naar huis, sliep een half uur voordat ik het avondeten klaar wilde maken. Ik werd wakker en mijn hele moeheid en slechte humeur was verdwenen. Ik had een prima (energieke) avond daarna.

Dit roept misschien op tot een verklaring dat een dutje dit uitwerkte in mij. Maar dat is me te kort door de bocht. Ik zie dat God mijn gebed verhoorde. Weliswaar niet gelijk op het moment dat ik erom bad, maar toch wel later op de dag. Dat brengt mij bij vertrouwen. Mijn timing en verlangen om vervelende gevoelens op te lossen, hoeven niet Gods timing te zijn. Hij weet veel beter wat goed voor mij is en ik nodig heb. Dan gaat het om vertrouwen dat Hij een gebed op Zijn manier en op Zijn moment uitwerkt.

In het gebed dat ik uitsprak was dat vertrouwen er wel. En zonder poeha of grof geweld, was Jezus bij mij. Daar kan ik me over verbazen. Dat God zo stilletjes aanwezig is, zonder dat ik het eigenlijk merk. En daar mag ik stil bij staan. Dankbaar zijn dat God werkt in mijn leven. Dat ik niet alleen ben. Hij er steeds bij is en mij niet verlaten zal. Heel dichtbij.