Bob de Bouwmeester

Ben net weer terug uit Nederland waar ik onder andere in Asselt ben geweest, een klein dorpje vlakbij Roermond. Daar staat een bijzonder kerkje met een bijzonder verhaal.

Niet Bob is hier de bouwmeester geweest maar Cuypers. Maar dat kwam later. Spannend is dat eerder in de tijd de kerk in een heel slechte toestand verkeerde zodat ze eigenlijk gesloopt zou worden. Toen kwam de dorpsgemeenschap in opstand en iedereen ging meehelpen van jong tot oud om stenen te verzamelen zodat de kerk herbouwd kon worden. Deze verzameling van verschillende stenen is heel mooi terug te zien. Ieder dorpeling was belangrijk net zo als ieder steen want anders stond de kerk er niet. Deze gemeenschapszin ontbreekt onze huidige maatschappij met het gevolg van eenzamheid.

Deze blog ben ik een jaar geleden begonnen en heb ik nooit afgerond. Ondertussen leven we in de tijd van Corona met alle volgen ervan. Het leek vooral tijdens de lockdown dat we wel tot een soort gemeenschapszin weer terug hadden gevonden maar tegelijk voor vele het ook het begin was van een lange periode met nog meer eenzamheid.

De lockdown is over en mijn indruk is dat we terug zijn naar oude gedragspatronen, wil zeggen weer wat minder vriendelijkheid ervaren, minder opletten en omkijken naar elkaar, weer meer op ons zelf gerecht zijn en ons eigen problemen. Het lijkt als of we weer onze muurtjes omhoog hebben getrokken maar geen bonte muurtjes zoals in Asselt, een symbool van samenhorigheid, maar een afschermingsmuurtje. Vind ik wel jammer want ondanks dat de lockdown ook heel nare en surreale kanten had was juist dat gemeenschapsgevoel wel bijzonder. Het kan dus anders. Jammer dat pas slechte tijden moeten komen om het best in ons naar boven te halen. Ik wil zeker niet terug naar de lockdown maar terug naar het gevoel dat we mensen samen horen zal wel mooi zijn.