Neuronetwerken wie is er niet groot mee geworden

Neuro-netwerken wie is er niet groot mee geworden (1)

De titel is een verwijzing naar een slogan over pindakaas van Calvé. Daar moest ik aan denken bij het onderwerp waar ik het hier over wil hebben, neuro-netwerken. Het komt voor in een boek van Michelle van Dusseldorp, het heet ‘Ik kan veranderen’ in elf stappen naar innerlijke heling en groei. Dat heb ik geweten, ik ben blijven hangen in het boek bij een hoofdstuk waarin het ging over emoties waardoor alle stukjes op hun plaats vielen. Ik heb het overgeschreven omdat ik het wilde begrijpen, misschien heb jij er iets aan. Het hoofdstuk is onderdeel van een casus die ze beschrijft over een denkbeeldige vrouw. Als het je interesseert kan ik je het boek zeker aanbevelen. Het gaat als volgt:

Analyseer je gedachten

Het onderwerpen van ons denken aan Christus is iets dat wij moeten doen, dat is óns terrein, onze verantwoordelijkheid. Het is niet iets wat God voor ons doet. Als wij ons denken of onze gezindheid, onze hersenen niet onderwerpen aan Christus, dan doet het er niet toe hoeveel wilskracht we inzetten; ons gedrag of onze houding zal nooit aan Christus gelijk zijn. De sleutel tot alle verandering, tot ware transformatie, ligt in een discipelschap van onze hersenen! Maar hoe?

De eerste stap (1)in dit proces van discipelschap neem je door voor jezelf na te gaan waar je gedachten steeds mee bezig zijn: welke kant gaan ze op? Welke ‘films’ koester en versterk je? Makkelijk is dit trouwens niet, want vaak staan onze hersenen en ons denken op de automatische piloot.
Fysiologische processen als ademen, bewegen, zien, draaien eigenlijk altijd op de achtergrond en vormen meestal geen struikelblok. Het zijn de neuronetwerken die op een gegeven moment tot zondig of vervelend gedrag leiden. Dat frustreert en deprimeert ons, doet ons (en anderen) pijn en houdt onze groei tegen. Wij kiezen niet uit waardoor deze netwerken getriggerd worden, noch de triggers uit de buitenwereld, noch die in onze eigen hersenen. Ook kiezen wij niet voor de gedachten, beelden en indrukken die binnen in onze neuronetwerken ontstaan. Tot op zekere hoogte is de programmering van je hersenen voor jou gedaan in het verleden en in die mate ben jij eigenlijk een verlengstuk van hoe anderen over jou dachten (vooral je ouders en verzorgers). De neuronetwerken van deze ervaringen zijn in je hersenen geprogrammeerd en iedere keer als ze getriggerd worden, steken ze de kop op en sturen ze je een bepaalde richting in.
Toch betekent dat niet dat we ons maar bij de situatie neer moeten leggen. Integendeel, we hebben altijd zelf de verantwoordelijkheid om verkeerde gedachtes (of netwerken) ‘af te leggen’ en te streven naar wat God welgevallig is. Daartoe worden we in Romeinen 12:2 aangespoord:

‘U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en welgevallig is.’

Vervang oude neuronetwerken door nieuwe

Het is aan jou, en dat is de tweede stap (2), deze oude neuronetwerken niet langer de vrije hand te geven. Doe je dat wel, dan laat jij het verleden voortdurend herleven, blijf je hangen in zondig gedrag en verslaving aan oude gewoontes. De keuze om je oude neuronetwerking ruimte te geven of niet maak je zelf, in je hart.
De gewenste films daarentegen zul je alle ruimte moeten geven om zich te ontwikkelen. Wanneer je deze films overdenkt, herkauwt en er naar handelt, zal dit nieuwe neuronetwerk actief blijven en zich verder ontwikkelen. Dit leidt daadwerkelijk tot persoonlijke groei naar het beeld dat God voor ogen heeft. Het is enorm hoopvol en bemoedigend te weten dat op hetzelfde moment dat we onze stevige en automatische grip op een verjaarde overtuiging loslaten, de neuronenverbindingen van dat neuronet los beginnen te laten. Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat binnen een maand nadat dit soort neuroveranderingen plaatsvindt, de vorm van het oude netwerk al bijna niet meer te herkennen is! Wanneer wij ons denken richten op ‘films’ die God welgevallig zijn, zullen er nieuwe neuroverbindingen ontstaan, passend bij een overtuiging die in overeenstemming is met de waarheid. Dit is getransformeerd worden door de vernieuwing van je denken.


Tot zover een deel van een hoofdstuk uit het boek. Voor mij is het een handen en voeten krijgen van de emoties die ik veelal wel voelde maar nog niet kon herleiden. Dat ging vandaag met iets waar ik last van had veel makkelijker.

Ik heb namelijk de angst dat ik te weinig eet. Dus eet ik na mijn ontbijt en lunch vaak wat steviger tussendoortjes als boterhammen of crackers. Nu eet ik ook vaak fruit ‘s middags, maar leek het of ik daarna weer honger had. Ik voelde iets dat op honger leek, hoewel ik dan net fruit op had. Toen ik vandaag stilstond bij dat gevoel en de kennis over neuro-netwerken toepaste, dat het gevoel dus niet klopte maar iets was waar ik een gedachte aan had gekoppeld, honger dus eten, was mijn hongergevoel er ineens niet meer. Dus had ik genoeg na het fruit eten. Fascinerend.

(Wordt vervolgd)

(Boek van Michelle van Dusseldorp, ‘Ik kan veranderen’ blz.70-72)