Thuis te komen bij jezelf (nav blog Willem Anne)

Thuis te komen bij jezelf


In de laatste blog van Willem Anne schrijft hij aan het eind van de blog over ‘thuiskomen bij jezelf’. De context waarbinnen hij deze uitspraak doet is dat hij het steeds makkelijker vindt om bij anderen toch bij zichzelf te zijn. Ik denk dit te herkennen en toen ik het las dacht ik, ik schrijf mijn associaties in een blog.

‘Thuis te komen bij mezelf’ dus, waar is dat ‘thuis’ in deze uitspraak? Is er ook een niet thuis zijn? En waar ben je dan als je niet thuis bent? En wat betekent het als je dan dus na allerlei omzwervingen eindelijk thuis komt bij jezelf.

Thuis is voor veel mensen verbonden met hun ouderlijk huis. Dat was het voor mij ook lange tijd. Toch was dat voor mij niet de prettigste plek. Gelijk moet ik denken: Niet de prettigste periode. Het was waar ik woonde, maar die plek moest ik delen met mijn ouders, broer en zussen.

Toen ik uit huis ging, was ik er ziek van. Zoveel moeite kostte het mij om mij los te maken. Zelfs zo erg dat ik opgenomen moest worden in het ziekenhuis, waar ik meerdere dagen aan een infuus lag. Mijn nieuwe thuis moest nog vorm krijgen. Ik verhuisde snel van de eerste naar de volgende woning, die mij meer een thuisgevoel gaf. Tot ik 23 jaar geleden mijn huidige woning betrok, een prachtige plek met veel voors en een enkele tegen.

Deze plek is mijn thuis. Hier kom ik op adem. En als ik dan net als vorige week het huis weer even onder handen neem, de ramen zeem, en alles stof en schoon maak dan voelt het nog meer thuis. Ik heb dan het gevoel dat er niets meer is wat ik moet doen en dat geeft een heerlijk gevoel. Het is voor even af.

Het op adem komen is iets dat ik graag doe. Mijn blogs schrijf ik hier in alle rust aan tafel, hier in mijn thuis. Het is er dus aangenaam en comfortabel. Een gevoel dat ik maar moeilijk heb als ik bij anderen ben. Natuurlijk bij mijn vriendin, maar de rust vind ik altijd pas thuis weer als we een weekend samen zijn geweest.

Dat is dus voor mij thuis, een prettig vertoeven wat moeilijk ergens anders te vinden is. Misschien komt daar de vergelijking met thuiskomen bij mezelf ook van pas. Een prettig welbevinden in jezelf, dat moeilijk ergens anders te vinden is.

Ik was lange tijd afhankelijk van de ander voor wat betreft mijn welbevinden. Doordat ik mijzelf altijd weggecijferd had, wist ik niet welke behoeften ik zelf had. Ik leefde altijd voor de ander, niet vanuit een gevoel van naastenliefde maar vanuit een tekort. Ik had dus ook geen voeling met wat welbevinden inhield. Als ik er over nadenk komen nu begrippen als: eigen gedachten, gevoelens, emoties, het hart, boven drijven. Begrippen die mij vertellen hoe ik erbij zit. Dit bewust zijn van wie ik ben is mijn drijfveer om thuis te komen bij mezelf. Door steeds beter te begrijpen wat ik denk, doe en voel, leer ik ook steeds beter te luisteren naar wat ik nodig heb.

Zoals zo vaak kan ik dit niet zonder geloof. Ik bid, ik voel, ik vraag om genezing. Het is een terugkerend refrein in mijn leven. Gelukkig wel. Want steeds weer ervaar ik dat het daar heerlijk toeven is. Daar zit meteen een paradox in, hoe dichter ik bij God lijk te komen, hoe dichter ik bij mezelf kom. En hoe meer ik thuis kom bij mezelf.

Dus geniet ik bijv van deze dinsdagmiddag thuis. Helemaal in mijn element. Maar ervaar ik ook steeds vaker dat het contact met anderen mij geen energie kost. En geloof me, dat was jaren en jaren heel anders. Nu blijf ik heel dicht bij mezelf, in het veilige thuis dat ik zelf ben.