Summerblog; een minivakantie aan de Vechtstreek.

In het weekend belde m'n jongste dochter: "Hebben jullie geen zin om een paar dagen naar ons toe te komen naar Dalfsen"? We waren vanaf maandag al welkom. Ik hield, waar het die maandag betrof, even een slag om de arm. D.J.
een goede relatie van mij hier op ff had mij aangeboden samen in z'n cabrio een gezellig autoritje te maken. Maar 's zondags, even voor kerkgang, belde hij me op met het voorstel, dit ritje even uit te stellen. Die tropische warmte is toch net wat te veel van het goede. Ik was het met hem eens.

Nu kwam onze logeerpartij in Dalfsen weer wat dichterbij. Het leuke van het huis van onze dochter met haar gezin is, dat zij in hun huis aardwarmte hebben en
dat in hete zomermaanden om kunnen zetten in een koelsysteem. Dus, bij hen
in Dalfsen hebben ze tijdens deze tropische hitte een verrukkelijke koele kamer.
Onze airco had al meer dan een week op volle toeren gedraaid en.....gaf de geest. We probeerde hem weer op te starten, echter, helaas, hij had echt het loodje gelegd. Maandagmorgen, onderweg naar Arnhem, deed de airco van onze auto het gelukkig wel.

Onze kleindochters van vier en zeven jaar vinden het maar wat leuk wanneer opa en oma komen logeren. Dinsdagmorgen was het mijn beurt om hen in een kleine speeltuin bezig te houden terwijl G. m'n echtgenote en m'n dochter een aantal winkels in Dalfsen bezochten en inkopen konden doen. Grappig, dat vrouwen zulke dingen samen leuk vinden. Ik verzamelde alle beschikbare energie om met m'n kleindochters op te trekken. Tijdens zo'n logeerpartij voel ik me zo apetrots op zulke prachtige 'kleintjes'. Naomi van zeven had een groene wants opgespoord en die ging later mee naar huis. Alles wat dierlijk is, van krabben, insecten tot hun eigen poes en cavia's, verovert haar hart. Haar jongere zusje Evelien is een geboren comedienne; elke keer lig ik in een deuk vanwege haar natuurlijke acteertalent.

's Woensdags gingen we - tussendoor - naar Hardenberg, waar G., m'n echtgenote, haar zus bezocht en in diezelfde tijd bezocht ik m'n broer en echtgenote in Heemse. Rond kwart voor twaalf pakte hij nog even de auto om
mij z'n fantastische moestuin te showen. Ik ben best trots op hem, wat hij, ondanks z'n één-en-tachtig jaren allemaal nog tot stand brengt. Nadat hij voor een voortreffelijke lunch had gezorgd kwam om 13.30 uur m'n geliefde al weer langs voor onze terugtocht naar Dalfsen.
Als ouwelui van vijfenzeventig en achtenzeventig doen we tussen door onze dutjes. En dat gaat ook best met een eigen logeerkamer in de nok van het huis.

Vanmiddag, zo rond het middaguur, na gezellig samen te hebben geluncht, namen we weer afscheid van elkaar. We voelen ons beiden zeer bevoorrecht met veertien kleinkinderen waar we de trotse grootouders van zijn.