Bezoekjes in m'n vroegere woonplaats

9.10 uur 's Vrijdags start ik m'n auto. Het zou vandaag snikheet worden.
M'n echtgenote had me er op attent gemaakt hoe ik de airco van onze auto aan moest zetten. Dat lukte bij het wegrijden. Ik was enigszins nerveus. Ik had even niet in de gaten dat ik opstartte terwijl de auto in de tweede versnelling stond. Op een druk kruispunt kwam ie bijna niet vooruit en even dreigde ik in paniek te raken. In een flits herpakte ik mezelf: 'Sukkel, gas geven, schakelen. Een zucht van verlichting en een dankbaar hart volgde. De auto zoefde over de weg van Arnhem naar Zeist. Gelukkig maar dat de airco het goed deed.

10.00 uur. Bij vroegere buren , met wie ik een afspraak had gemaakt, belde ik aan bij de voordeur. Ze vonden eigenlijk wel dat ik de achterdeur had kunnen nemen, maar enfin..... Het uur was bijna te kort om elkaar alles te vertellen.

11.10 uur Kwam ik aan bij 'Het Goede Doel', een christelijk kringloopcentrum,
die een kleine twee jaar geleden haar poorten opende. Een half uur lang 'verdronk' ik in het aanbod van goede christelijke literatuur. Alle boeken voor één euro; zes boeken voor vijf euro. Nou, wat wil je? Ik verliet 'Het Goede Doel' met acht boeken voor zeven euro en voelde me de koning te rijk.

11.40 uur. Buiten aangekomen ging ik in m'n snikhete auto zitten en telefoneerde ik naar een vriend of het okay was wanneer ik een tijdje langs zou komen. 'Kom maar gauw; ik vind het fijn wanneer je komt'.
Opnieuw volgde een uur van diepe christelijke gemeenschap. Hij is een paar jaren ouder als ik en onderging vooral het laatste jaar veel beproevingen in verband met lichamelijke beperkingen van z'n echtgenote. Een dag voor m'n bezoek aan hem was z'n vrouw blijvend in een zorgcentrum opgenomen. Ondanks alle verdriet was z'n vrede met God en z'n vreugde in God jaloers makend.

12.45 uur. Vervolgens reed ik naar het gebouw van Monuta. Terwijl ik buiten wachtte met een gevraagd mondkapje totdat om 13.00 uur de deur zou open gaan, ontmoette ik W., een gelovige zuster in Christus. Ze deelde mooi herinneringen met me van enkele decennia geleden. Eigenlijk was ik vergeten hoe zij heette, maar zij niet.

13.00 uur. Binnen gekomen in het rouwcentrum zag ik m'n makker van vroeger bij wie ik nog kort daarvoor in een hospice op bezoek was geweest.
Het ontzielde lichaam lag er goed bij. Mooie herinneringen en een mooie man.
Als mantelzorger over een periode van acht jaren was ik vele, vele keren bij hem op bezoek geweest. Hij was bijna blind en z'n nieren waren ernstig aangetast. Ik ervaar dankbaarheid dat ik dit heb mogen doen en ik heb hem dikwijls bewonderd met wat voor moed hij die talloze medische onderzoeken en kuren onderging. Met 'iets" in mij koester ik de hoop dat ik hem in de toekomst weer ga ontmoeten. Vervolgens condoleer ik z'n echtgenote en zonen.

13.15 uur. Op goed geluk zet ik m'n auto in beweging, onderweg naar een vriend die in de buurt van 'Monuta' woont. Hij is reeds lange tijd weduwnaar en decennia lang hebben we onze vriendschap onderhouden. Na aangebeld te hebben en met vrees aanschouwde ik dat het rolgordijn aan de voorkant dicht
was. Gelukkig ging een klein raampje van de eerste verdieping open:
"Willem , ik kom er aan". Na een uur van fijn broederlijk contact en gebed namen we weer afscheid van elkaar.

14.30 uur. Met enige moeite kon ik een parkeerplekje bemachtigen bij de Rooms Katholieke Kerk voor de Uitvaartdienst van Woord en Gebed. Met de ongeveer veertig bezoekers droegen we, volgens de richtlijnen van het R.IV.M. allemaal een mondkapje en tussen de kerkbanken bevond zich steeds een loze ruimte om die anderhalve meter goed te kunnen waarborgen. Tijdens de liturgie voelde ik me verbonden met een eeuwenoude kerkgemeenschap, hoewel Maria voor mij, als protestantse christen, een andere plek inneemt.

15.50 uur. Ik zet m'n auto in beweging, richting Arnhem. Even aan weerskanten de raampjes open om de hitte te verdrijven. Raampjes dicht om vervolgens de airco aan te zetten. Alles verliep naar wens.
Met een zware tas vol boeken kwam ik een uur later aan bij onze flat waar G. en ik al zo'n vijftien maanden met veel plezier wonen. Met een brede glimlach constateerde zij dat ik veilig was aangekomen.