Vizier op de eeuwigheid (deel 2)

Vizier op de eeuwigheid (deel 2)


De schrijver zegt dat het leven anders geleefd gaat worden als ik me realiseer dat het slechts een voorbereiding is op die eeuwigheid. Dat zal invloed hebben op de manier waarop ik omga met mijn relaties, taken en omstandigheden. Het zal lijken alsof veel activiteiten, doelstellingen en zelfs problemen onbelangrijk zijn. Daar ligt iets dat ik soms al beleefde. Maar in het licht van de eeuwigheid werd ik mij al eerder bewust van de waarde-loos-heid die ik aan voorheen belangrijke dingen toeschreef.

Zo had ik de gedachte dat de mening van anderen over mijn werkzaamheden van minder belang zijn dan ik altijd dacht. Ik was lange tijd onder de indruk van iemands ijver. Daardoor liet ik mij imponeren. Maar nu kan ik denken, wat betekent de mening van iemand anders over mij. Die is eigenlijk helemaal niet belangrijk in het licht van mijn geloof laat staan in het licht van de eeuwigheid. Het geeft ruimte om te relativeren en te duiden wat echt van belang is.

De schrijver vraagt zich af: ‘Hoe zal de eeuwigheid met God eruitzien?’ Hij geeft aan dat onze hersenen niet voldoende capaciteit hebben om de prachtige volmaaktheid en grootsheid van de hemel te kunnen bevatten. Daar zijn volgens hem geen woorden voor om tot uitdrukking te brengen wat het inhoudt de eeuwigheid te ervaren. Vanuit de Bijbel diept hij enige woorden op die over het herenigen gaan van gelovige mensen van wie we houden, het verlost zijn van alle pijn en van al het lijden, en het hebben van een volmaakte relatie met God.

Als ik het samenvat is de eeuwigheid volgens de schrijver niet te vatten in woorden en als hij dit toch probeert gaat het over de herenigen van mensen die geleefd hebben, het verlost zijn van lijden en pijn en het hebben van een volmaakte relatie met God. Wat hij niet vermeldt is dat het onze geest is die naar God terugkeert. Kan mijn geest zich herenigen met andere geesten. Ja, daar kan ik me iets bij voorstellen. Het verlost zijn van pijn en van al het lijden is iets dat in de ziel besloten ligt denk ik. Een geest die pijn voelt en lijdt, kan dat? Er is namelijk een verschil tussen het lichaam waar de ziel in huist en die voelt, wil en denkt en de geest die wij ook zijn en onze verbinding met God is.

Ik raak het spoor bijster. Een nieuwe poging. Gods Geest die een verbinding maakt door de Heilige Geest met mijn geest. Daar kan ik iets van begrijpen en ook van voelen. Zo vraag ik iedere dag om gevuld te worden met de heilige Geest. En ik heb het gevoel dat ik ook een leven leidt geleid door Gods Geest. Kleine bewijzen, als gedachten die ik heb, gevoelens, mooie ‘toevallige’ ontmoetingen, Gods woord dat ik tot mij neem, gebed, gelovige mensen op mijn pad, voorspoed, zelfvertrouwen, liefde, allemaal bewijzen dat Gods Geest elke dag weer bij mij is.

De geest als onderdeel van lichaam, ziel en geest is misschien wel de meest ongrijpbare. Toch is dat waar de schrijver mij mee op pad stuurt. Als hij het over de eeuwigheid heeft is het mijn geest die voortleeft. Eigenlijk heb ik me er nooit in verdiept tot dit moment. Het maakt indruk op mij. Ik heb ook niet het gevoel dat ik er eerder voor open kon staan. Misschien is het wel vaker langs gekomen in preken. Maar nu lijkt het of ik het kan aanraken. Ik denk dat het komt dat ik er mijn gedachten over laat gaan, nadat ik er hier over gelezen had en er een samenvatting over maakte. Dan lijkt het in mijn ziel geëtst te worden, begint het beklijven door er hier over te schrijven.

De schrijver sluit het (korte) hoofdstuk af met de aanname dat : ‘Als u door Jezus een relatie met God hebt, dan hoeft u niet bang te zijn voor de dood. De dood vormt de toegang tot de eeuwigheid. Uw dood zal het laatste moment van uw verblijf op aarde betekenen, maar niet van uzelf. De dood zal niet het einde van uw leven betekenen, maar juist uw geboorte in het eeuwige leven inluiden.’

Zo bezien, als ik voorbij mijn leven op aarde kijk is er daadwerkelijk een nieuw geboren worden. Wat een hoopvol, prachtig vooruitzicht. Het vooruitzicht dat er nieuw leven is, een geboren worden zelfs. Een verlaten van het aardse, om daarmee in het hemelse te treden. Een achterlaten van het lichaam en de mensen, om de anderen in de geest te mogen ontmoeten. Om dicht bij God te kunnen leven, om de volmaakte relatie met Hem te hebben. Het streven dat ik hier op aarde als mijn levensmotto formuleer ‘het verlangen om mensen dichter bij God te brengen’, wordt dan werkelijkheid als mijn geest terug keert naar God. Dan ben ik dicht bij Hem.

(Schrijver Rick Warren, boek: ‘Doelgericht leven H.4.)