Vizier op de eeuwigheid (deel 1)

Vizier op de eeuwigheid (deel 1)


De titel van een blog is soms een indruk die ik over een onderwerp heb, soms een andere betekenis dan de gebruikelijke, maar in dit geval iets dat ik zomaar liet opborrelen; Gebed voor de eeuwigheid. Ik volg een boek waarin in 40 dagen uit de doeken wordt gedaan hoe ‘doelgericht te leven’. Ik moet toegeven het heeft me te pakken. Ik ben inmiddels bij dag 4 en het boeit me enorm. Zodanig dat ik aan het arceren ben en stukken overtyp op de Ipad om het beter tot mij door te laten dringen.

De titel van deze blog komt natuurlijk niet helemaal uit de lucht vallen, het heeft te maken met het hoofdstuk van vandaag, het heet ‘Gemaakt om eeuwig te bestaan’. Ik moet toegeven dat ik elke dag het leven min of meer aan het vieren ben, dus deze confrontatie (zo mag ik het wel noemen) met de dood en de kijk van de schrijver hierop met betrekking tot de eeuwigheid laten me niet onberoerd.

Wat raakt me dan zo? De schrijver verhaalt dat het aardse lichaam niet meer is dan een tijdelijke verblijfplaats van de geest. Maar dan iets anders waar ik zo mijn bedenkingen bij heb: hij schetst de eeuwigheid waar er slechts twee keuzes zijn, de hemel of de hel. Wandelen met God in de voetsporen van Jezus Christus brengt redding, maar de weigeraars van deze redding zullen voor eeuwig afgezonderd zijn van God.

Ik voel weerstand en daaronder verdriet. Ik zal uitleggen waarom. De weerstand zit hem in het gegeven dat ik in het mededogen en de genade die God is, ik de genade met mensen mis die verkeerde keuzes maken en daar in hun aardse leven niet op terug komen. Ik denk dat deze mensen die God moeten missen in hun leven, tijdens hun tijd op aarde lijden onder het gemis van de vreugde die geloof geeft. De straf die het gevolg is van het ontberen van geloof kan voor mensen als een hel voelen op aarde. Zouden deze mensen dan na de dood nogmaals gestraft worden door het gegeven dat ze afgezonderd van God moeten leven zoals de schrijver zegt?

Ik zie God niet alleen als veel groter dan onze kleinmenselijke tekortkomingen, maar onnoemelijk veel groter in zijn barmhartigheid dan wij kunnen voorstellen. God is liefde. Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat God mensen het eeuwig leven onthoudt omdat zij Hem tijdens hun leven niet gezocht hebben. Hoe zit het met die vele goede mensen die goede werken doen vanuit een hart vol mededogen en liefde voor hun naaste, maar niet geloven. En wat te denken van de baby’s en kinderen die jong sterven en de keus voor God nog niet hebben kunnen maken. Zijn die ook eeuwig afgezonderd van Gods Koninkrijk. Of wat te denken van de geestelijk beperkten, die de vermogens hebben van een peuter en God niet kunnen zoeken. Of mensen die op latere leeftijd dement worden of aan alzheimer lijden.

Het zijn allemaal voorbeelden van mensen die handelingsonbekwaam zijn om voor God te kiezen. Ik vind het een lastig onderwerp. Niet kiezen voor God. Ik houd me vast aan de Schepper, aan Degene die alle verstand te boven gaat. Want dat is het, ik probeer als mens te begrijpen hoe God dat doet. Maar dat oordeel is helemaal niet aan ons. Ik weet wel dat ik gekozen heb voor Jezus als mijn Verlosser, ik heb Hem aangenomen als mijn Redder. Ik leef in dat geloof. In die overtuiging dat ik Jezus Christus wil leren liefhebben en vertrouwen. Dat is bij mij een proces waar ik groeiende in ben.

(Schrijver Rick Warren, boek: Doelgericht leven)