In mijn lijf

In mijn lijf


Het is zo’n gevleugelde uitspraak ‘in je lijf zitten’, maar kan ik dat ook en hoe doe ik dat dan? En als ik niet in mijn lijf ben, waar ben ik dan? Deze vragen wil ik graag beantwoorden. Niet alleen omdat ik er zelf mee bezig ben, maar ook omdat het me fascineert hoe ik steeds weer nieuwe ontdekkingen doe in mijn leven. Zelf meer aan het roer wil staan van wat er in en met mij gebeurt. En dan dat lijf van mij waar ik eigenlijk altijd mee bezig ben geweest, dat me altijd dwars zat, eerst door allerlei ziektes, en naar ik nu begrijp, mijn emoties mij ook in bedwang hielden. Reden genoeg daar hier over te schrijven.

‘In je lijf’ dus, of liever ‘in mijn lijf zijn’, het is iets dat je voornamelijk zelf bestuurt. Toch heb ik het grootste deel van mijn leven mij vooral laten beheersen door mijn gedachten. Ik wás mijn gedachten, nog niet eens bewust daarvan. Het is mijn tweede natuur geweest. Nu wil ik niet zeggen dat ik niet meer denk, maar ik leer ook voelen. Datgene wat ik altijd negeerde. Want zoals iedereen weet, bestaat een lijf uit meer dan een hoofd. Toch zat ik vaak alleen maar daar, in mijn hoofd.

De ziektes die zich als kind in mij manifesteerden waren vaak een gevolg van angst. Zo had ik astma en eczeem. Hoewel ik er ook een lichamelijke aanleg voor heb, was ik door mijn benauwdheid ook bang. Het gevoel niet goed te kunnen ademen, is ook beangstigend zeker als kind. Toch leerde ik nooit dat ik die angst ook kon voelen. Dat leerde ik afgelopen weken. Ik voelde de benauwdheid opkomen. Vervolgens werd ik me bewust van die angst en voelde. En toen verdween die angst maar ook de benauwdheid.

Wat de invloed van angst is op astma zou misschien een hele goede onderzoeksvraag zijn voor wetenschappers. Volgens mij is die angst allesbepalend voor de mate van de astma. Nu ben ik toch wel iemand die een bovenmatige interesse in de geest heeft, zo ook de relatie tussen lichaam en geest die hebben mijn speciale aandacht. Door mijn astma was ik dus gedwongen in mijn lichaam te zitten, maar ik kon het niet. Het riep dus angst op. Zou dat ook de aansporing geweest zijn, om uit mijn hoofd in mijn lichaam te komen? Zomaar een gedachte die aan de oppervlakte komt.

Het gaat erom om de twee in balans te brengen, niet alleen denken of alleen voelen maar datgene gebruiken wanneer het nodig is. Dat kan als het misgaat ook een overbelast denken veroorzaken en het mogelijke gevolg de ontspanning die mensen nodig hebben teweeg brengen. Alleen in je hoofd zitten als tegenhanger van alleen in je lijf zitten is ook niet goed. Weer, het gaat om de juiste balans te vinden. Zou het zo kunnen zijn dat hoofdpijn een gevolg kan zijn van overbelasting van het brein? Ik heb soms hoofdpijn, dan helpt een paracetamol maar zou het niet beter zijn om te voelen als we (te) druk met ons hoofd bezig zijn. Dat is een lastige, want emoties voel ik doorgaans in mijn buik of borst. Aanvoelen of ons hoofd te druk is, is voelen in ons hoofd: rust nemen, pauzes inlassen, wandelen, iets fysieks doen kan dan helpen uit ons drukke hoofd te komen.

Om die balans te vinden tussen lijf en hoofd, geloof ik hier ook weer in de wisselwerking tussen lichaam en geest. Maar als ik dat zeg, wat bedoel ik hier eigenlijk mee? Lichaam en geest, ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik vind het lastig te omschrijven. Waar ik een duidelijk beeld heb van lichaam en denken, en het lijf is de geest een ander verhaal. Even googelen.

‘In het christendom bestaat de mens uit geest, ziel en lichaam. Dat deel van de mens wat in de seculiere psychologie het onbewuste of het onderbewustzijn is, is in het christendom de geest. De geest kent functies als intuïtie, geweten en godsbewustzijn. De ziel kent functies als voelen, willen en denken.’ En verderop: ‘Het lichaam is het tijdelijk omhulsel om te kunnen functioneren in de natuurlijke wereld. Het lichaam kan niet zonder de ziel functioneren, omdat de ziel de ware persoon is die in het lichaam huist. De ziel is de persoonlijkheid van de mens, zijn karakter.’

Zo begon ik met lichaam en geest, en komt ook de ziel ineens om de hoek kijken. Vind ik heel interessant maar ik richt me op de zin in bovenstaande beschrijving waarin sprake is dat de ziel functies kent als voelen, willen denken. Het is dus mijn ziel die dit wil oplossen, aangaan is misschien beter. Daar misschien in een volgende blog meer over.