Kleine bijdrage alstublieft!

Kleine bijdrage alstublieft!


Wat mij al geruime tijd bezig houdt is de invloed die ik heb op het leven van anderen. Om dat te doorgronden moet ik wellicht kijken naar de invloed die anderen op mijn leven hebben gehad. Ik heb een relatie waarin ik het vermogen ontwikkelde naar mezelf te kunnen kijken en mijn onhebbelijkheden één voor één te kunnen bewerken. Ik zeg bewerken omdat ze er misschien nog wel zijn, maar ik ze heb aangepakt. Wat niet wil zeggen dat ze geheel verdwenen zijn. Daarvoor was de tijd dat ze mijn metgezel waren te lang geweest. Hoewel.

De vraag naar mijn invloed op het leven van anderen is de kern van mijn motivatie die ik als beginnend herstelgroepbegeleider misschien krijg. Ik denk daarover, of liever schrijf daar hier over en realiseer mij dat mijn leven en verleden natuurlijk heel uniek zijn. In hoeverre kan ik de ander met mijn ervaringen dienen, zodat die er net zoveel aan heeft als ik heb gehad door de anderen die op mijn weg kwamen.

Ik moet toegeven dat ik de grootste stappen heb gezet in mijn relatie. De spiegel die mij voorgehouden is, was een grote motivatie om mijzelf te leren kennen. Dus in die zin is iemand anders er mede de aanleiding toe geweest om te groeien. Daarbij moet gezegd dat die groei binnen een liefdesrelatie plaats had. Voor mij een veilige plek. Dat was ook niet altijd even makkelijk, er vloeide nu en dan een traan maar dan vooral vanuit de pijn die mij terugvoerde naar mijn jeugd. Dat gebeurt steeds minder, omdat ik ook het gevoel heb grotendeels geheeld te zijn in dat proces. Hoewel ik mij keer op keer verbaas over de dieptes die de menselijke ziel omvat.

Het is dus een heel proces geweest. En ik vraag mij af, hoe verloopt het proces van anderen en zijn ze net als ik op weg naar genezing? Verlangen ze ernaar geheeld te worden? Ik geloof dat dat woord als een rode draad door mijn proces heeft gelopen, heling. Een mooi woord vind ik, ‘heel worden’, als ik de omschrijving opzoek staat er ‘genezen’ en ‘herstellen’ bij. Laat dat nu net de beschrijving van mijn functie zijn. Helen zorgt er volgens mij voor dat dat wat heel was gebroken is geworden en hersteld wordt. Het is als die vaas, die geplakt wordt en waarbij de scheuren zichtbaar zijn, de littekens maar waar tussen door het licht schijnt van Christus die van binnen uit naar buiten komt.

Voor mij een relatie dus die mij een spiegel voorhield en het verlangen naar heel worden. Maar ook mijn eigen intrinsieke verlangen, moed en kracht om mezelf niet te sparen. Om mijn gevoelens onder ogen te zien, mijn verleden en mijn verdriet. Maar vooral mijn geloof dat ik dagelijks beleid. Mijn geloof in God dat de brandstof is onder alles wat ik doe. De bron waaruit ik put. Vol van dankbaarheid voor de zegen die ik mag ontvangen, maar ook tot wie ik kom als de motor vast dreigt te lopen. Dan kan ik steeds opnieuw mijn nood bij Hem neerleggen. Steeds vaker krijg ik dan de oplossing voorgeschoteld waar ik naar op zoek was. Die mij verder helpt.

Wat zou ik graag doorgeven wat ik hierboven allemaal opschrijf. Ik hoop en denk dan dat mensen dezelfde weg (kunnen) gaan als ik die leidt tot genezing, heling of herstel. Maar dat te denken is een utopie. Ieder heeft zijn eigen weg te gaan. En voordat ik allerlei wegen ga bedenken die tot herstel kunnen leiden, kan ik dit overlaten aan God. God leidt. Zoals hij mij heeft geleid, zal Hij ook anderen op hun weg leiden, geheel in overeenstemming met wat ze aankunnen.

Wat betekent dat voor mij en mijn vraag voor mijn bijdrage aan het leven van anderen? Laat je leiden, laat je leiden door Gods Geest. Die zal je vergezellen, dat is niet alleen mijn gebed voor iedere dag zodra ik opsta maar ook het gebed dat ik mag bidden als ik anderen begeleid. In dat gebed ligt het antwoord van mijn vraag besloten.

Heilige Geest wilt U mij de woorden geven om anderen tot zegen te zijn. Wilt U mijn bijdrage aan het leven van anderen zegenen. Wilt U het werk van mijn handen heiligen. En wilt U de ander die op mijn pad komt zegenen. In Jezus naam. Amen.