Een koninklijke onderscheiding

Tot een jaar geleden hielp ik als vrijwilliger mee in een kerkelijk kringloopcentrum
waar ik de leiding had bij de tweedehands boekenverkoop. Het geheel van dat kringloopcentrum werd geleid door een dame die enkele jaren jonger is dan ik en geassisteerd werd door haar naaste vriendin. Dan was er nog een groep van een stuk of tien dames en heren die de leiding had voor de afzonderlijke verkoopartikelen. Daar maakte ik ook deel van uit.

Vanmorgen vroeg kreeg ik een telefoontje van één van die medewerksters uit de groep van tien. Ze vertelde me, dat ze met een geselecteerd groepje, een koninklijke onderscheiding wilde aanvragen voor Jantsje (gefingeerde naam) en of ik daaraan wilde meewerken. Natuurlijk wilde ik dat.
Ik heb Jantsje mee gemaakt over een periode van meer dan veertig jaren.
Voor mij was dat van belang, toen ik over een periode van bijna twintig jaren,
eigenaar was van een christelijke boekhandel. Samen met een groep van ook ongeveer acht personen van vrijwillige medewerkers/sters, kwam Jantsje over een periode van wel vijftien jaren om te stofzuigen en daarnaast deed zij het sanitair. Wij startten die dag met een klein groepje om Gods zegen te vragen voor het werk wat we deden. En daar nam Jantsje ook altijd aan deel. Naast alle andere werkzaamheden die zij elders verrichtte, had ik haar leren kennen als een vrouw van gebed.

En dan komt er zo'n telefoontje bij me binnen. Een stroom van herinneringen volgen dan. Een koninklijke onderscheiding nog wel. Onwillekeurig denk ik dan aan een bijbeltekst als: 'Wees getrouw..... en Ik zal u geven de kroon des levens (Openb.2:10). Misschien kan ik wel vijf blogs vullen omtrent al die dingen waarin ik haar bewonderd heb. En het mooiste is wel, dat zij zich nooit liet voorstaan op alles wat ze deed.

Mijn vader was in het dorp waar ik woonde, een bekende zakenman. En ook hij werd voor gedragen aan de koningin om in aanmerking te komen voor een koninklijke onderscheiding. Ik was er zelf niet bij aanwezig toen hem deze onderscheiding werd aangespeld. Soms had ik wel es het idee dat hij er wel een beetje trots op was. Hij vond het leuk om die speld af en toe te dragen.

Echt, heel, heel vaak denk ik aan dat moment dat ik mijn Koning zal zien. Dat geeft aan mij een enorme boost aan mijn fantasie. Ik zie er naar uit en tegelijk denk ik, 'Zal ik dan mijn ogen neerslaan omdat ik het zo vaak verprutst heb?'
Maar dan komt er die gedachte achter aan: 'Puur genade, joh, dat je Hem hebt leren kennen.'