Dnoura gninruT

dnoura gninruT


Ik heb geen nieuwe taal uitgevonden, echt niet. Evenmin ben ik aan het doorslaan. Het is een grapje, de titel. Toch is dit wat mij overkomt, eigenlijk al bijna een jaar. Ik ben een draai aan het maken. Je hoort wel eens, hij is 180 graden gedraaid. Ik twijfel of het niet 360 graden was. In het ene geval een halve draai, in het andere geval een hele draai maken. Mooie uitdrukking. Maar wat betekent het in mijn leven?

Op zoveel gebieden ben ik stappen aan het maken. Dat het voelt alsof mijn leven volledig gedraaid is. Het is spannend en tegelijk ben ik hongerig. Het is niet altijd even makkelijk. Maar het is waar ik voor leef; groeien. Het staat er ineens zo helder en duidelijk, maar het omvat mijn hele leven. Ik kan niet zonder. En het kan niet zonder God, zonder Jezus en de Heilige Geest, ik heb ze alle drie nodig.

Toen ik vanochtend hier naar de bakker wandelde, moest ik denken aan die draai die mijn leven aan het maken is. Zoals ik in mijn vorige blog schreef, houdt het verband met mijn manwording. Doelgericht zijn, niet zeuren (wat ik altijd deed), aanpakken, allemaal eigenschappen die vrouwen ook kunnen hebben, maar voor mij horen bij man-zijn. Het blijft er wat vreemd staan, moet je 56 worden om te ontdekken dat je je man-zijn ontwikkelt. Die kwetsbaarheid ben ik ook en ik ga er niet voor op de vlucht. Nee, die omarm ik juist omdat die openheid mij de stappen laat nemen die ik nodig heb om verder te komen.

Deze fase is zo totaal anders dan voorheen. Ik droom er ook over, over mijn eigen weg gaan. En de angst voor de mening van anderen op de koop toe te nemen. Ook ‘s nachts dus ‘verwerk’ ik deze nieuwe fase. En ook hier dus. Wat een zegen is het om steeds meer op mezelf te vertrouwen. En wat lijkt het me geweldig om daar volledig in te wandelen. Niet meer afhankelijk te zijn van anderen. De volledige verantwoordelijkheid te hebben voor alles wat mij overkomt.

Tegelijk met die eigen verantwoordelijkheid weet ik dat ik juist daar mezelf mag overgeven aan Gods leiding, mijn stokpaardje. Ik leef en bid elke dag in het verlangen, mijn wil, mijn denken, mijn gevoel onder Gods leiding te plaatsen. En vanuit die overtuiging en overgave, gebeuren er prachtige dingen. Het is een komen en gaan van nieuwe inzichten. Als een eb en vloed. Mijn ziel wordt overspoeld met nieuwe inzichten bij vloed. Om even te bezinnen bij het hoogtepunt. Om daarna weer terug te trekken om een nieuwe vloed mogelijk te maken. Een cyclus waar ik geen genoeg van krijg.

En dus zit ik hier bij de bakker met een kop koffie, lekker te typen op mijn vrije dag. Dat maakt ook onderdeel uit van mijn geluk. Geluk is niet te koop voor geen enkel bedrag. Ik wandel in Gods Geest, een kostbaar bezit dat ik nooit meer kwijt wil raken. Tegelijk dien ik alles wat ik wil bezitten juist los te laten om het te kunnen bezitten. De paradox in alles. Rijk zijn, door arm te durven zijn. Iets winnen door te durven verliezen.

De paradox, het is een uitdaging die het leven in petto heeft voor mij. Om steeds naar het tegendeel te kijken van datgene wat ik wil bereiken.

Tenslotte nog even de titel, voor diegene die het nog niet snapt ‘omdraaien’, de letters. Dan krijg je turning around, geen gangbaar Nederlands. Ik sprak gisteren een vriendin die ik op het hart drukte dat verandering mogelijk is, in elk stadium van het leven. Zij is 72. Dat is de boodschap die ik wil meegeven aan ieder die dit leest, je bent nooit te oud om te leren. En hoewel dit een wat afgezaagd gezegde is, dat door veel mensen misschien makkelijk genegeerd wordt, heeft het voor mij zeggingskracht.