Voor mijn nakomelingen

Voor mijn nakomelingen


Het is maandagavond, ik las afgelopen week in een dun boekje van Mirjam van de Vegt de volgende vraag ‘ Welke drie ‘wonderen’ of mooie dingen in je leven wil je dat er voor hen die na je komen bewaard blijven? Geef ze vandaag door, bijvoorbeeld door middel van een verhaal, een brief of blog. (En in mijn geval misschien een gedicht)

Wat een uitdaging. Ik hoorde iemand zeggen dat de succesverhalen niet de belangrijkste fase in een mensenleven zijn, dat zijn vooral de diepe dalen. Deze zin galmt wat na in mijn hoofd deze dagen. Als ik erover doordenk, bedoelt diegene dat juist in crisis mensen vaak stappen zetten in hun leven die levensveranderend kunnen zijn. Daar kan ik zelf over meepraten, ik ben ook tijdens crisis tot levensveranderende inzichten gekomen.

Mirjam schrijft dat mensen geneigd zijn naar tekort te kijken. ‘De bovenmatige focus op tekort, haalt je uit balans. In de Bijbel worden mensen steeds opgeroepen om de wonderen van God te gedenken en ze door te geven. Schenk op deze manier aandacht aan alles wat waar is, wat edel, rechtvaardig, zuiver, eervol en lieflijk is (Filippenzen 4:8.). Op deze manier bouw je voort op zegen in plaats van op mislukking en maak je een melodie voor de toekomst.’ Tot zover Mirjam.

Hoe verhouden bovenstaande 2 gedeeltes zich tot elkaar? Het ene waar crisis tot groei leidt. Het andere waar juist aandacht wordt geschonken aan alles wat zegen geeft. Eigenlijk hoort die crisis daar ook bij, die leidde uiteindelijk ook tot zegen. Het gaat niet om het verschil, maar om het resultaat. Ik heb het nog niet helemaal helder. Eens aan iemand voorleggen.

Terug naar de opdracht. Drie ‘wonderen’ of mooie dingen in mijn leven, die je wilt dat bewaard blijven voor hen die na mij komen. Ik moet denken aan een boek, dat is meestal het meest tastbaar. Dat is waar Henry Nouwen ook vandaag de dag mensen nog mee inspireert, zijn boeken. Misschien een organisatie die mooie nieuwe dingen teweeg brengt. Iets blijvends. Een nieuwe uitvinding, iets wat het verschil maakt in de levens van anderen.

Het zet mij stil bij wat ik wil over brengen in en met mijn leven. Is dat iets dat het predicaat ‘bewaard’ moet meekrijgen, of kan ik tevreden zijn met dat wat ik nu als mens meegeef in en aan de wereld? Gelijk denk ik dat ik daarmee de lat meteen een stuk lager leg. De volgende gedachte is, dat ik dat mijn hele leven misschien al gedaan heb en dat dat nu net het verschil maakt tussen gedwee het leven ondergaan of daadwerkelijk het verschil willen maken.

Vandaag leg ik veel bij God neer van wat ik tegenkom aan vragen en twijfels. Vragen die ik heb en waar ik geen antwoord op heb. Ik leg ze bij God neer. Ook deze vraag: ‘Ik vraag om een zegen om het verschil te mogen maken in de levens van anderen.’ Want dat is wat ik graag wil. En we mogen meer zegen vragen, al die ongevraagde zegen waar in de bijbel aandacht voor is. Die we maar niet laten ontkiemen. Ik ben het aan het doen, hier en nu tussen het schrijven door; gebed.

Wat zou ik willen dat er van mij bewaard bleef? In mijn geval zijn er geen kinderen, al heeft mijn vriendin die gelukkig wel. Wil ik dat zij iets van mij bewaren? Ik moet denken aan al die directeuren die van de ene op de andere dag met pensioen gaan en alles waar zij hun identiteit aan ontleenden ineens in rook zien opgaan. In die positie zit ik niet, in tegendeel. Wat zou ik kunnen doen om naast mijn eigen wezen en woorden die bijdragen aan het leven van anderen, te willen dat bewaard blijft?

De vraag lijkt maar niet te landen. Ik had willen schrijven over die drie mooie dingen maar ik filosofeer over wat er echt toe doet in het leven. Wat is belangrijk genoeg om door te geven aan anderen? En maakt dat niet hooghartig? Omdat alles wat anderen nodig hebben zit in de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. En de bijbel. Al het andere wat bewaard wil worden, kan dat niet het gevolg zijn van een opgekrikt echo dat een weg zoekt. Ik heb niet goed gelezen zie ik ineens. Mirjam heeft het over de oproep om de wonderen van God te gedenken en ze door te geven. Zo, dat maakt het een stuk makkelijker.

Ik zou graag mijn getuigenis optekenen en doorgeven. Hoe God mij steeds dichter bij Hem brengt. Mijn hele verhaal is voor mij een groot wonder op zich. Hoe Hij mij iedere dag weer nabij is en dingen leert, mij mensen laat ontmoeten die mij hun wijsheid aanbieden. God is onmetelijk groot voor mij.

Ten tweede zou ik graag iets achterlaten, dat het verschil maakt in de levens van anderen. Het typische is, dat ik nog niet weet wat dat is. Daarmee kan het alle kanten op. Die vrijheid vind ik ook spannend. Het is aan God.

Ten derde hoop ik dat wat ik voorgeleefd heb, mensen inspireert om na te doen. Dat ze een karaktertrek van mij zien als iets dat ze zelf willen nastreven. Het allermooiste is dan dat ze zien dat alles wat ik ben ik van God gekregen heb. Dus dat ze God door mij mogen zien. Ook datgene wat ik voorleef, dat dat ze bij God brengt. Dat is mijn grootste verlangen dat dat op een of andere manier in anderen ‘bewaard blijft’.

Het is een lange blog geworden. Wat een zegen om deze vraag met God te beantwoorden. Daarvoor zijn soms wat meer woorden nodig. Waar ik juist kernachtiger wil worden. Niet gelukt vandaag. Morgen een nieuwe poging.